22 भुत आत्मा अकरा नास करैले बेर-बेर आइग आ पानीमे फेकने रहै। महज अहाँ कुछो करैले सक्बै त दया कैरके निक कैरदियौ।
जब परभु येसु ओइ बिधुवाके देखल्कै तब ओकर हिरदय दयासे भैरगेलै आ कहल्कै, “नै कान!”
महज येसु ओकरा अनुमति नै देल्कै, महज ओकरा कहल्कै, “तु आपन घरमे ज्याके तोहर साथीसबके तोहर लेल परभुके करल महान काम आ तोरा देख्याल बरका दयाके बारेमे कैहदहै।”
यि बात सुनैत मातर येसुके दया लाग्लै। तब ओइसबके आँखमे छुबल्कै, छुबते मातर उसब देखेलाग्लै आ ओहोसब ओकर पछा लाग्लै।
तब येसु तुरन्त आपन हाथ बरहाके पकैर लेल्कै आ कहल्कै, “हे बिस्बासमे कम भेल्हा, तु कथिले संखा करलिही?”
येसु घर भितर ढुक्लै त अन्हरो लोकसब ओकरलग एलै। येसु ओकरासबके पुछल्कै, “कि हम यि काम करे सक्बै से तोरासबके बिस्बास छौ?” उसब जबाब दैत कहल्कै, जी, “छै परभु।”
तखुन्ते एकटा कोढि-कुस्टी लागल लोक ओकरलग एलै आ ठेङहुनिया दैत कहल्कै, “हे परभु, अहाँ चाहबै त हमरा सुध कैरसकैचियै।”
“परभु, हमर बेटा उपर दया करु, कथिलेत मिरगी रोगके कारन उ एकदमे दुख काइट रहल छै। उ कहियो आइग आ कहियो पानीमे खैसपरैछै।
तब येसु ओकर बाबुके पुछल्कै, “कहियासे एहेन भ्या रहलछौ?” उ जबाफ देल्कै, “छोटेसे।”
तब येसु ओकरा कहल्कै, “कथिले सक्बै कहैचिही? बिस्बास करैबलाके लेल सबकुछ सम्भब हैछै।”