2 “यि लोकसबके देखके हमरा दया लागल, कथिलेत तिन दिनसे उसब हमरसङे छै महज उसबसङे खाइबला कुछो नै छै।
लोकसबके भिर देखके ओकर हिरदय दयासे भैर गेलै। कथिलेकी चरबाहा बिनाके भेंरासब जखा निरास आ लाचार छेलै।
उ अनजान आ खराब बाटमे लागल लोकसबके नम्र भ्याके सम्झाइले सक्तै, कथिलेकी उ आपने दुरबलतासे घेराल रहैछै।
कथिलेत अपनासबके परधान पुजारी अपनासबके दुरबलतामे साथ नै दैबला पुजारी नै चियै। उ अपनेसब जखा सब बातमे परिक्छामे परलै महज तैयो पाप नै करल्कै।
तब उठके उ आपन बाबुलग घुइमके एलै। “महज बहुत दुरेसे ओकर बाबु आबैत देख लेल्कै, ओकर मन दयासे भरलै आ दौरले ज्याके ओकरा पजियाके गालमे चुम्मा लेल्कै।
जब परभु येसु ओइ बिधुवाके देखल्कै तब ओकर हिरदय दयासे भैरगेलै आ कहल्कै, “नै कान!”
भुत आत्मा अकरा नास करैले बेर-बेर आइग आ पानीमे फेकने रहै। महज अहाँ कुछो करैले सक्बै त दया कैरके निक कैरदियौ।
जब येसु नाहसे उतरलै तब लोकसबके बरका भिर जम्मा भेल देखके ओकरा मनमे एकदम दया लाग्लै कथिलेत उसब चरवाह बिनाके भेंरासब जखा छेलै। तब येसु ओकरासबके बहुत बात सिखाबे लाग्लै।
महज येसु ओकरा अनुमति नै देल्कै, महज ओकरा कहल्कै, “तु आपन घरमे ज्याके तोहर साथीसबके तोहर लेल परभुके करल महान काम आ तोरा देख्याल बरका दयाके बारेमे कैहदहै।”
यि सुइनके येसुके दया लाग्लै आ ओकर उपर आपन हाथ राइखके कहल्कै, “हम चाहैचियौ, तु निक भ्याजो।”
यि बात सुनैत मातर येसुके दया लाग्लै। तब ओइसबके आँखमे छुबल्कै, छुबते मातर उसब देखेलाग्लै आ ओहोसब ओकर पछा लाग्लै।
येसु जब नाहसे उतरलै तब लोकसबके बरका भिरके देखल्कै। भिरके देखैत मातर ओइलोकसब उपर दया लाइगगेलै आ ओइसबके बिचमे रहल रोगी-बिमारीसबके निक कैरदेल्कै।
ओहैसे सब बातमे उ आपन भाइ-भैयासब जखा बनैले आबस्यक छेलै। ताकि उ परमेस्वरके सेबामे दयालु आ बिस्बासयोग्य परधान पुजारी बन्लै आ लोकसबके पाप छमा दैकेलेल उ आपने बली भेलै।
तब उसब नाहमे चहैरके सुनसान जगहमे गेलै।
अगर यि सबके भुखले घर पठेबै त यीसब रस्तेमे बेहोस हेतै कथिलेत उसबमेसे कोइ-कोइ बहुत दुरसे एलछै।”