8 जाती-जातीके बिचमे लराइ हेतौ आ राजके बिरोधमे राज खरा हेतौ। जते-तते भुमकौनसब आ भुखमरीसब हेतौ। यि त अन्तके दिनके सुरुवात मातरे चियै।
यीसब त कस्टके सुरुवात मातरे चियै।
दोसर एकटा चहकदार लाल घोरा बाहर निकैलके एलै। लोकसब एक दोसरके हतिया करे कैहके यि घोरसबारके पिरथिबीसे सान्ती हरन करैके अधिकार परमेस्वर देल्कै। उ ओकरा एकटा बरका तलबार सेहो देल्कै।
जब लोकसब “सान्ती आ सुरक्छा” कहैत रहतै, तै बखत जनङ देहभारी भेल जनी बच्चाके जल्माबैके पिरा उखरैछै तहिनङ अचानक ओइसब उपर आफत एतै आ उसब ओइसे नै बाच्बे।
उसबमेसे अगाबस नाम भेल एकटा लोक खरा भ्याके पबितर आत्माके अगुवाइमे भबिसबानी करैत बाज्लै, “सरा सन्सारमे रौदी हेतौ।” (उ रौदी क्लौडियसके पालीमे भेलै।)
जब तुसब लराइ-झगरासबके हल्ला सुनबिही तब ओइ बखत नै डेरा। कथिलेत पहिने यि घटनासब हेबैये परतै महज अन्त तखुन्ते नै हेतौ।
“आपन बारेमे तुसब होसियार रह! कथिलेत उसब तोरासबके अड्डा खनामे लजेतौ, यहुदी सभाघरसबमे लज्याके पिटतौ। हमर नामके खातिर तोरासबके सासकसब आ रजासबके अगामे हमर गबाही दैले खरा हेब्ही।