11 कथिलेत गरिबसब सबदिन तोरेसबसङे रहतौ, महज हम त सबदिन नै रहबौ।
कथिलेत गरिबसब त तोरेसबसङे सबदिन रहतौ आ जब तोरासबके इक्छा लाग्तौ त कोनो बखत तुसब भलाइ कैर सकबिही। महज हम त तोरासबके सङे सबदिन नै रहबौ।
गरिबसब त सबदिन तोरेसबसङे रहतौ, महज हम त सबदिन नै रहबौ।”
हम पितालगसे सन्सारमे एलचियै, आब फेनो सन्सार छोइरके पितालग घुइमके ज्यारहल चियै।”
“आब हम हमरा पठाइबला लग जाइचियै, महज ‘अहाँ कते ज्यारहल चियै?’ कैहके तुसब कोइ नै हमरा पुछैचिही।
कुछ देरके बाद हमरा फेनो सन्सार नै देख्तै, महज तुसब हमरा देखबिही। हम जिबित भेलाके कारन, तुहुसब जिबित रहबिही।
“हे हमर छोट बालकसब! कुछ देरतक मातरे हम तोरासबसङे रहबौ। तुसब हमरा ताकबिही आ जहिनङ हम यहुदीसबके कहने छेलियै, आब तोरोसबके कहैचियौ, ‘जते हम ज्यारहल चियै, तते तुसब आबैले नै सकबिही।’
परमेस्वर पहिनेसे आपन पबितर अगमबक्तासबके मुहसे बोलल्हा सब चिजके पुनरअस्थापन हैबला बखत नै आबेतक खिरिस्टके स्वरगमे रहेपरतै।
आब हम सन्सारमे नै रहबै, महज उसब त सन्सारेमे रहतै आ हम अहाँके लग आइबरहल चियै। हे पबितर पिता, अहाँ आपन नामके सक्तिसे एकरासबके रक्छा करु, जे नाम अहाँ हमरा देलियै, ताकि ओहोसब हम आ अहाँ एक भ्याल जखा एक हेबे।
हम तोरासबके आग्या करल सब बात मानैले ओकरासबके सिखा। देख, हम युगके अन्ततक सबदिन तोरासबके सङे चियौ।”
कथिलेत जते दुइ या तिन गोरा हमर नाममे एक ठाम जर हेतै, तते हम तोरासबके बिचमे हेबौ।”
जे लोकसङे सन्सारके धन-सम्पैत छै, महज आपन भाइके घटि-कमीमे देखभाल करैले मन कठोर करैछै त वेहन लोक परमेस्वरके कनङ परेम करे सक्तै?
उसब गरिबसबके याद कर कैहके मातरे हमरासबके समझाइल्कै आ हम ओहिनङे करैले चाहैछेलियै।
महज येसु चेलासबके यि बिचार थाह पाइबके ओइसबके कहल्कै, “तुसब कथिले यि जनिके सताबैचिही? यि हमरा लेल बहौत असल काम करने छै।