5 “सियोनमे रहैबला लोकसबके कैहदहै, ‘देख, आब तोरासबके रजा तोरेसबके लग आइबरहल छौ, उ कोमल हिरदयके छै, उ गदहामे, गदहाके बच्चामे चहैरके आइबरहल छै।’”
हमर जुवा आपन उपर उठा आ हमरसे सिख, कथिलेत हम दयालु आ नरम हिरदयके चियौ, तब तोरासबके आत्माके बिसराम मिल्तौ।
‘ऐ बेथलेहेम, यहुदिया परदेसके गाम! तु कोनो परकारसे यहुदिया परदेसके मुख नगरसबमेसे सासन करैबलासबमेसे ककरोसे कमजोर नै चिही, कथिलेत तोहरसे एक गोरा सासन करैबलाके जलम हेतौ, से हमर इजराएलके लोकसबके रखबारी करतै।’”
आ उसब लोकसबसे पुछल्कै, “यहुदीसबके रजा भ्याके जलमल कते छै? हमसब ओकर जलमके थाह दैबला तरा पुरुबमे उगल देखलियै आ ओकरा दरसन करैले एलचियै।”
हम पावल, तोरासबके सामने डरपोक चियै, महज दुर रहैबेर हम तोरासब परती साहसी हैचियै कैहके तोरासबके बिचमे हल्ला चललछै कहाने। खिरिस्टके नम्रता आ दयासे हम तोरासबके बिन्ती करैचियौ कि,
नथानेल जबाब देल्कै, “गुरु जी, अहाँ परमेस्वरके बेटा चियै! अहाँ त इजराएलके रजा चियै।”
तब उ दुइ गोरा चेलासब येसुके कहल बमौजी करल्कै।
तब येसु ओइसबके मोसाके किताबसब आ सब अगमबक्तासबसे सुरु कैरके, धरमसास्तरमे आपन बारेमे लिखल सबबातसबके अरथ असलसे खोइलके बुझादेल्कै।