2 तब ओइ जनसबके एक दिनके बैन चानीके एक टका तोइकके आपन अङगुरके बारीमे काम करैले पठेल्कै।
उ चार जिबित परानीसबके बिचसे एकटा एहैन आबाज सुनलियै, “एक दिनके बोन एक किलो गहुम आ एक दिनके बोन तिन किलो जौ हैछै, महज जैतुनके तेल आ अङगुरके मधके नोकसानी नै करिहे।”
तु छोटेसे पबितर धरमसास्तरमे लिखल बचनसे परिचीत चिही। ओहै बातसबसे खिरिस्ट येसुमे बिस्बास कैरके मुक्ती पाबैले ग्यान दैछौ।
तकर बिहान दुटा चानीके टका द्याके जाइबखतमे धरमसलाके मालिकके कहल्कै, ‘अकरा निकसे देखभाल करिहे औरो खरचा लागतौ त हम फेनो एबौ तब द्या देबौ।’”
कथिलेत परभुके नजरमे उ महान हेतै। उ कहियो नै अङगुरके मध आ दोसर कोनो निसाबला चिज छुबतै। उ जलमैसे पहिने पबितर आत्मासे भरल रहतै।
कर तिरैबला डलर हमरा देखा त।” उसब एकटा डलर आइनके ओकरा देल्कै।
महज मालिक ओइसबमेसे एक गोराके जबाब दैत कहल्कै, ‘देख, हम तोरा अन्याय नै करनेचियौ। तु त दिनभैरके बैनमे काम करैले राजी नै भेल छेल्ही?
“तब उ नोकर रजालगसे गेलै आ आपनसङे काम करैबला सङी नोकरके भेटलै। जे एकसय चानीके डलर ओकरसे करजा लेने रहै। उ ओकर घेंच पकैरके कहल्कै, ‘तु हमरसे जतहेक करजा लेने चिही अखुन्ते तिर!’
तब उ आपन चेलासबके कहल्कै, “उबजल बाली त परसस्त छै, महज काटैबला जनसब कमे छै।
येसु कहैत गेलै, “स्वरगके राज जमिनके एकटा एहेन मालिक जखा चियै जे, बिहान सबेरे-सबेरे अङगुर बारीमे काम करैबला जनसबके ताकैले निकललै।
जब उ न बजे दिसन बजारमे निकललै त लोकसबके काम नै कैरके ठारभेल देखल्कै।
तब येसु उसबके कपटी बिचार बुइझके कहल्कै, “तुसब कथिले हमरा फसाइले चाहैचिही? हमरा एकटा डलर देखा।”
“हमरा एकटा डलर देखा। अइमे ककर चेहरा बनलछै आ नाम लिखल छै?” उसब कहल्कै, “रोमी सरकार कैसरके।”
तब पाँच बजे काम सुरु करैबलासबके पैहने बोल्याके सबके एक दिन बराबरके बैन देल्कै।