52 ओइठाम भिर भेल्हा सब लोकसब कानैखिजै छेलै। येसु ओकरासबके कहल्कै, “नै कानै, उ नै मरल छौ, महज सुतल छौ।”
तब येसु यि बात सुइनके कहल्कै, “यि बिमारसे उ नै मरतै, महज यि परमेस्वरके महिमाके लेल चियै आ अइसे परमेस्वरके बेटाके महिमा हेबे।”
लोकसबके बहुत बरका भिर येसुके पछा-पछा लागल छेलै। ओइ भिरमे जनिजाइतोसब छेलै, उ जनिजाइतसब येसुके खातिर कानैत-खिजैत आ सोक करैतरहै।
‘हमसब तोरासबके खातिर बौसली बजेलियौ, तैयो तुसब नै नाचलिही। तोरासबके खातिर बिलापके गित गाबलियौ महज तुसब सोक नै करलिही।’
जब येसु याइरसके घरमे पुग्लै तब पतरुस, याकुब, युहन्ना आ धियापुताके माँ बाबुके सिबाय ककरो नै भितर ढुकैले देल्कै।
ओइ बखत लोकसब येसुके बातके सुइनके हसिमे उरा देल्कै कथिलेत छौरी मर गेल्छै से उसब देख्ने छेलै।
तब ओइठाम यि घटना देखैले एल लोकसब सबचिज देखैत छाति पिट-पिटके कानैत घुइमके घर दिसन गेलै।