29 कोइ तोहर एकटा गालमे थपराइछौ त दोसरो गाल रोइकदहै। कोइ तोहर धोती आ कुरता लेजाइ बलाके पगरियो दया दहै।
तुसब जहलमे परलहा लोकसबके दया देखाइलिही, आपन सम्पती लुटलगेलै तैयो खुसिसाथ सहन करलिही, कथिलेकी तुसब जानैछेल्ही, कि औरो उतम आ सबदिन रहैबला सम्पती आपनेसङे छै।
कथिलेकी कोइ तोरासबके दास बनाइछौ, तोरासबके सोसन करैछौ, तोरासबसे फाइदा उठाइछौ, तोरासबके अगा धाख लगाइछौ आ तोरासबके गालमे थपराइछौ तैयो तुसब सब सहैचिही।
एक दोसरके बिरोधमे झगरा करनाइ तोरासबके हार चियौ। बरु अनियाइ कथिले नै सहबै? कथिले नै आपने ठगल जेबै?
येसु यि बात बोलैतखिना लगमे ठारभेल पहरेदासबमेसे एक गोरा एहेन कहैत ओकरा थापर मारल्कै, “कि तु परधान पुजारीसे मुहेमुहे लगैचिही?”
तब उसब ओकरा मुहमे थुकल्कै, मुका मारल्कै। कुछ लोक थपराइत कहल्कै,
हमसब अखुन्तो भुखल आ पियासल चियै, फाटल-चिटल बस्तर पिन्हैचियै आ मार-पिट खाइचियै आ हमरासबके रहैबला घरो-दुवार नै छै।
तब येसुके आँखमे पट्टी बाइन्ह देल्कै आ पुछल्कै, “तोरा पिटैबला के चियौ? ले, अगमबानी कर त।”
यि बात सुइनके परधान पुजारी हननिया ओकर लगमे ठारभेल लोकसबके आदेस दैत कहल्कै, “पावलके मुहमे थापर लगा।”
जे माङैछौ तकरा दहै, जे तोहर से लैछौ ओकरसे फिरता नै माङै।