35 महज ऐहनङो दिन आइब सक्तौ जब बर ओइसबसे अलग हेतै तब उसब ओइ दिन उपास बैठतै।”
तब येसु फेनो आपन चेलासबके कहल्कै, “कोनो एहेन दिन एतौ कि, जब तुसब मानबके बेटाके देखैके इक्छा करबिही महज तुसब देखैले नै सकबिही।
हम कतहेक रात नै सुइतके खुब मेहनत करलियै। हम बहौत बेर खाना बिना भुखे पियासे रहलियै आ बस्तर नै भेलासे जारसे कठुवाइलियै।
घरबला आ घरबाली एक-दोसरके सारिरीक समबन्धसे इन्कार नै कर। इन्कारो करबिही त परथनामे समय बिताबैके लेल एक-आपसमे सल्लाह कैरके कुछ समयके लेल अलग रह। तब फेर एकसाथ रह, नै त तुसब आपन मन थामैले नै सक्लाके कारनसे सैतान तोरासबके परिक्छामे पारतौ।
जब उसब ओइसबके सब मन्डलीमे रेखदेख करैबलासब नियुक्त करल्कै, तब परथना आ उपासे रैहके आपन बिस्बास करल परभुमे ओइसबके सोइप देल्कै।
परमेस्वर पहिनेसे आपन पबितर अगमबक्तासबके मुहसे बोलल्हा सब चिजके पुनरअस्थापन हैबला बखत नै आबेतक खिरिस्टके स्वरगमे रहेपरतै।
येसु यि बात कहलाके बाद, उसब देखैत-देखैत उ स्वरगमे उठ्यालगेलै आ बादलमे ओकरासबके नजरसे बिल्या गेलै।
हम पितालगसे सन्सारमे एलचियै, आब फेनो सन्सार छोइरके पितालग घुइमके ज्यारहल चियै।”
“हे हमर छोट बालकसब! कुछ देरतक मातरे हम तोरासबसङे रहबौ। तुसब हमरा ताकबिही आ जहिनङ हम यहुदीसबके कहने छेलियै, आब तोरोसबके कहैचियौ, ‘जते हम ज्यारहल चियै, तते तुसब आबैले नै सकबिही।’
गरिबसब त सबदिन तोरेसबसङे रहतौ, महज हम त सबदिन नै रहबौ।”
तब येसु जबाब देल्कै, “जाबेतक बर, बरियातीसङे रहैछै, कि उसब सोक मनाइछै? महज उ दिन एतै जहिया बर ओइसबके बिचसे अलग हेतै तब उसब उपास बैठतै।
महज एहेनङो दिन आइब सक्तौ जब बर ओइसबसे अलग करतौ तब उसब ओइ दिन उपासे बैठतौ।”
येसु जबाफ देल्कै, “तुसब बियाह भोजमे बरसङे एल्हा बरियातीसबके उपासे राखैचिही से?
तब येसु फेरसे एकटा खिसा सुनेल्कै, “के लबका कपरा फाइरके पुरनामे जोरैछै। अगर जोरियो दैछै त लबका कपरा बिगैर जेतै आ लबका ढप्पा पुरना ढप्पासे मेल नै खेतै।