12 एक दिन येसु एकटा सहरमे रहै तै बखत एकटा कोढि-कुस्टीसे भरल लोक येसुके देखके भितरी मनसे बिन्ती करल्कै आ कहल्कै, “हे परभु, अहाँ चाहबै त हमरा कोढि-कुस्टीसे निक कैरसकैचियै।”
आ उ येसुके टाङ पकैरके धन्यबाद देल्कै। उ एकटा सामरी छेलै।
येसु घर भितर ढुक्लै त अन्हरो लोकसब ओकरलग एलै। येसु ओकरासबके पुछल्कै, “कि हम यि काम करे सक्बै से तोरासबके बिस्बास छौ?” उसब जबाब दैत कहल्कै, जी, “छै परभु।”
अहैलेल येसुमे बिस्बास कैरके परमेस्वरके लग आबैबलासबके उ सबदिन उधार करैले सकैछै, कथिलेत ओइसबके लेल परमेस्वरसङे परथना करैले सबदिन जिबितछै।
येसु बेथानिया गामके सिमोनके घरमे गेलै, जे पहिने कोढि-कुस्टीके बिमारी छेलै।
आ एहेन कैहके बिन्ती करल्कै, “हमर छोटकी बेटी मरे लागल छै, आइबके ओकर उपरमे आपन हाथ राखदिय जैसे उ निक हेबे आ जि जाय।”
येसु ओकर उपरमे हाथ राइखके कहल्कै, “हम चाहैचियौ। तु निक भ्याजो।” तखुन्ते कोढि-कुस्टी लागल लोक निक भेलै।