14 महज बटिदारसब ओकरा देखैत मातर आपनमे बात करल्कै, ‘उ त हकबला चियौ। अपनासब अकरा माइरदहै तब अकर सब धन-समपैत अपनासबके भ्याजेतौ।’
हमसब परमेस्वरके बेटा-बेटी चियै त ओकर हकबला सेहो चियै, परमेस्वरके हकबला आ खिरिस्टसङे सझिया हकबला हेबै। यदि हमसब खिरिस्टसङे दुख-कस्ट भोग्बै त ओकरेसङे आदर-सम्मानमे सेहो सहभागी हेबै।
महज यि अन्तके दिनसबमे उ आपन बेटा दुवारा अपनासबसङे बोलैछै। उ आपन बेटाके सब चिजके उतराधिकार हैकेलेल नियुक्त करल्कै आ ओकरे दुवारा सब चिजके सिरिस्टी करल्कै।
अहिनङे जिबन दैबलाके तुसब मारलिही, जकरा परमेस्वर मरलसे जियाइल्कै। हमसब यि बातके गबाही चियौ।
परमेस्वरके आपन निस्चित योजना आ ग्यान अनुसार पकरल गेलै। एह्या येसुके अधरमी लोकसबके हाथसे तुसब कुरूसमे किल्ला ठोइकके मारलिही।
मुल पुजारीसब आ धरमगुरुसब येसुके कनङके मारबै से मौका ताकैछेलै, महज उसब लोकसबसे डराइछेलै।
तब धरमगुरुसब आ मुल पुजारीसब येसुके तखुन्ते पकरैले चाहल्कै, कथिलेत उसब जानैछेलै कि यि दिस्टान्त ओहैसबके बिरुधमे कहने रहै। महज उसब लोकसबसे डराबै छेलै।
तब उसब एकदोसरसे बात-चित करे लाग्लै, “परमेस्वरसे कहबै त, ‘कथिले नै तुसब युहन्नाके बिस्बास करलिही?’ से बात उ कहतै।
येसु सबदिन मन्दिरमे सिक्छा दैछेलै, महज ओतेका परमुख पुजारीसब, धरमगुरुसब आ सासकसब मिलके ओकरा मारैले चाहैछेलै।
युहन्नाके बप्तिस्मा दैके अधिकार परमेस्वरसे पाबने छेलै, कि मानबसे?” तब उसब आपनेमे छलफल करे लाग्लै, “अदी ‘स्वरगसे’ कहबै त ‘तुसब ओकर उपर कथिले बिस्बास नै करलिही’ कैहके कहतै।
तब उसब एक-दोसरमे बात-चित करे लाग्लै, “अपनासब रोटी नै आन्लाके कारन येसु एहेन कैहरहल छै कि।”
जब अङगुर पाकैके समय एलै तब अङगुर लैले उ आपन नोकरसबके बटिदारसब लग पठाइल्कै।
“तब अङगुर खेतके मालिक कहल्कै, ‘आब हम कथी करबै? हमर आपन दुलरुवा बेटाके पठाइले परतै। हमर बेटाके त उसब पक्के आदर करतै।’
उ बटिदारसब ओकरा अङगुर खेतसे घिस्याइते बाहर निकालके माइरदेल्कै।” तब येसु पुछल्कै, “आब अङगुर खेतके मालिक ओइसबके कथी करतै?