33 तुसब आपन धन बेचके गरिबसबके दहै। आपन खातिर कहियो नै फाटैबला बटुवा तैयार कर। तहिनङे कहियो नास नै हैबला धन स्वरगमे जमा कर। जते चोर नै एतौ आ नै किरो लागतौ।
येसु ओकरा कहल्कै, “यदि तु साँचेके असल हैले चाहैचिही त, तोहरसङे भेल सब धन-सम्पती बेचके गरिबसबके बाइट दहै तब तोरा स्वरगमे धन मिल्तौ। तब आइबके हमर पछा लाग।”
यि बात सुइनके येसु ओकरा कहल्कै, “तोहरमे एकटा औरो चिजके कमि छौ। तोहर सङे भेल्हा सब धन-समपैत बेचके गरिबसबके बाइट दहै, तब स्वरगमे तोरा बहुत धन हेतौ आ हमर पछा लाग।”
उसब आपन धन-सम्पती आ घरदुवार बेचके जकरा-जकरा जै-जै चिजके जरुरत परैछेलै सबके उ बाइटदैछेलै।
हम तोरासबके कहैचियौ, आपन खातिर दुनियाके धनसे सङीसाथी बना, जब उ धन ओराइतौ, तब उसब तोरासबके स्वरगमे स्वागत करतौ।”
तब येसु फेनो ओकरा कहल्कै, “आपन खातिर कतबो धन समपैत जमा कैरले, महज परमेस्वरके नजरमे धनिक नै भेल लोकके दसा ऐहनङ हैछै।”
उसब एकदम संकटके परिक्छामे रहितोपरभी परसस्त आनन्दित भेलै आ गरिबीमे सेहो उसब उदार चितसे भेटी देल्कै।
उ गरिबसबके वास्ता करैबला भेलासे एहेन नै कहने छेलै कथिलेकी उ चोर छेलै आ पैसाकौरीके बटुवा ओह्या राखैछेलै आ ओहैमेसे उ चोराइ छेलै।
महज भितरोमे राखल चिजसब गरिबसबके दान दहै, तब तोरासबके खातिर सबचिज सुध हेतौ।