41 जब एलिसिबा मरियमके गोरलगी सुनल्कै तब ओकर कोइखके बच्चा चलेलाग्लै आ एलिसिबा पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके,
तब ओकर बाबु जकरिया पबितर आत्मासे भैरके अगमबानी बोले लाग्लै,
जब हम तोहर गोरलगी सुनलियै, हमर कोइखके बच्चा खुसीसे कुइद उछरलै।
कथिलेत परभुके नजरमे उ महान हेतै। उ कहियो नै अङगुरके मध आ दोसर कोनो निसाबला चिज छुबतै। उ जलमैसे पहिने पबितर आत्मासे भरल रहतै।
तब पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके पतरुस ओइसबके कहल्कै, “लोकसबके सासक आ अगुवासब,
तब उ सबगोरे पबितर आत्मासे भरलै आ पबितर आत्माके सक्तिसे उसब आन भसासबमे बोले लाग्लै।
महज उ पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके एकटक लग्याके स्वरग दिसन ताकल्कै, ओते उ परमेस्वरके इजोत चम्कैत आ परमेस्वरके देहनाकता येसुके ठारभेल देखल्कै।
परभुके दिनमे हम पबितर आत्मासे भरलछेलियै आ हमर पछा दिसन एकटा तुरहीके जखा अबाज हम अनङ कहैत सुनलियै।
अङगुरके मधसे नै मात कथिलेत ओइसे जिबन नास हैछै, महज पबितर आत्मासे भरपुर रह।
तहैले हौ भाइसब, तोरासबमेसे पबितर आत्मासे भरल, असल बुइधके आ आदर पाबैबला सातटा लोक छान जकरा अपनासब यि कामके जिम्मा देबै।
येसु पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके यरदन लदीसे जब घुम्लै तब पबितर आत्मा येसुके उजार जगहमे ल्यागेलै।
जते जकरिया रहैछेलै। उ घर भितर ज्याके एलिसिबाके गोरलगी करल्कै।
जोरसे कहल्कै, “तु त जनिजाइतमे सबसे धैनके चिही आ तोहर कोइखके बच्चा धैनके हेतौ।
तब हननिया गेलै आ ओइ घरमे ढुइकके साउल उपर हाथ राइखके कहल्कै, “भाइ साउल, तोहे आबैतखिना जे परभु येसु तोरा रस्तामे दरसन देने छेलौ, ओह्या हमरा तोहर खातिर तु देखे पाबबिही आ पबितर आत्मासे भरपुर हेब्ही कैहके हमरा पठाइने छै।”