1 रैबदिन मरियम मग्दलिनी भोरे चिहानमे एलै आ उ चिहानके मुहमे राखल पथल हट्याल देखल्कै।
[हप्ताके पहिन्का दिन येसु बिहान सबेरे जिके उठलै आ सबसे पहिने मरियम मग्दलिनी लग परगट भेलै। जकरसे येसु सात भुत आत्मासब निकाल्ने रहै।
आ उ चटानमे खुइनके बनल आपने लबका चिहानमे राइखके चिहानके मुहमे बरका पथल गुरकाके बन्द कैरदेल्कै आ ओतेसे चैलगेलै।
तब योसेफ छनगर सुतिके बस्तर किनके आनल्कै आ येसुके लहास कुरूससे निचा उताइरके ओइसे लपेटल्कै। तकरबाद चटानमे खाइध खुइनके बनाएल चिहानमे राखल्कै। ओइ चिहानके मुह बरका पथलसे झाइप देल्कै।
ओकर आठ दिन बाद फेनसे येसुके चेलासब घरमे जम्मा भेलै आ थोमा सेहो ओकरेसबसङे छेलै आ केबार बन्द भेलोपर येसु भितर एलै आ ओइसबके बिचमे ठार भ्याके कहल्कै, “तोरासबके सान्ती मिले!”
येसुके कुरूसके लगमे आपन माँ, आपन मौसी, क्लोपासके घरबाली मरियम आ मरियम मग्दलिनी ठारभेल छेलै।
परभुके दिनमे हम पबितर आत्मासे भरलछेलियै आ हमर पछा दिसन एकटा तुरहीके जखा अबाज हम अनङ कहैत सुनलियै।
तै खातिर अहाँ आग्या दियौ कि तिन दिनतक ओइ चिहानमे पहरा देल जाय। कहि एहेन नै हेबे कि ओकर चेलासब आइबके ओकर लहास चोराके लजाए आ लोकसबके कहे लागे कि उ मुरदामेसे जिबित भ्याके उठलै। तब अइबेरके धोखाके बात पहिल्काके धोखासे औरो खराब हेतै।”
हरेक हप्ताके पहिन्का दिन तुसब आपन-आपन कमाइ अनुसार कुछ अलग कैरके जम्मा करैतरह, ताकी हम तोहर लग एबौ त भेटी जम्मा करैले नै परे।
जब हमसब हप्ताके पहिन्का दिनमे परभु-भोज खाइले जम्मा भेलियै। तब पावल बिहान सबेरे जाइके इक्छा करलाके कारन, उसबसङे बात-चित करैत-करैत अधा रात बित्लै।
ओइसबमेसे मरियम मग्दलिनी, याकुब आ योसेफके माँ मरियम आ जब्दियाके बेटासबके माँ छेलै।
तब उसब ज्याके चिहानके मुहमे बन्द करल पथलमे छाप लगेल्कै। सिपाहीसबके सुरक्छा करैले पहारा लगादेल्कै।
बिसराम दिनके बिहान अरथात हप्ताके पहिन्का दिन, एकदम भिनसरमे मरियम मग्दलिनी आ दोसर मरियम चिहान देखैले गेलै।
अचानक भुम्कौन भेलै कथिलेकी परमपरभुके एकटा स्वरगदुत स्वरगसे निचा उतरलै आ चिहानके मुहमे राखल पथल गुरकाके हटाइल्कै आ ओहिउपरमे बैठलै।
तब येसु फेनो एकदम दुखित भ्याके चिहानके लगमे गेलै। उ चिहान एकटा सोइन छेलै, ओकर मुहमे एकटा बरका पथलसे झापल छेलै।
तब उसब चिहानके मुहमे राखलहा पथल हटाइल्कै। तब येसु उपर दिसन ताइकके कहल्कै, “हे पिता, हम अहाँके धन्यबाद दैचियै, कथिलेत अहाँ हमर बिन्ती सुनलियै।