32 यदि परमेस्वरके महिमा बेटासे भेलछै त, परमेस्वरो ओकरा आपनलग महिमीत करतै आ उ ओकरा जल्दीए महिमीत करतै।
आबसे उ सहरमे परमेस्वरके सरापके कोनोभी बात नै रहतै। परमेस्वर आ थुमाके सिंहासन ओते रहतै आ ओकर सेबकसब ओकरा सेबा करतै।
तकरबाद स्वरगदुत हमरा इस्फटिक जखा चमकदार जिबनके पानीके लदी देखल्कै। उ लदी परमेस्वर आ थुमाके सिंहासनसे निकैलके,
येसु यि सब बात कहलाके बाद स्वरग दिसन ताइकके कहल्कै, “हे पिता, आब समय आइबगेल छै। अहाँ आपन बेटामे महिमा परकट करु, ताकि बेटो अहाँके महिमा परकट करे।
येसु ओइसबके कहल्कै, “मानब बेटाके महिमा परगट हैबला समय आइबगेल छै।
हम अल्फा आ ओमेगा, पहिन्का आ पछिल्का, सुरु आ अन्त चियौ।”
जे जित्तै, हम ओकरा हमर सिंहासनमे हमरसङे बैठैले हक देबै, जनङ हम जितलियै आ आपन पितासङे ओकर सिंहासनमे बैठल चियै।’
येसु स्वरगमे गेलै आ सब स्वरगदुतसब, अधिकारसब आ सक्तीसबके बसमे कैरके परमेस्वरके दहिनाकात बिराजमान भेल छै।