24 उसब हम परिबरतन भेलाके कारन परमेस्वरके परसन्सा करल्कै।
यि बात सुइनके परभुमे बिस्बास करैबला यहुदीसब पतरुसके दोस लगाइले छोइरदेल्कै आ परमेस्वरके परसन्सा करल्कै, “आब त परमेस्वर आनो जातीसबके पापसे पस्चाताप कैरके अनन्त जिबन पाबैके अबसर देने छै।”
महज अपनासबके खुसी हेबैये परतै, कथिलेत तोहर यि भाइ मरल जखा छेलौ, जियल छौ, हर्याल छेलौ, भेटलौ।’”
हम तोरासबके कहैचियौ, अहिनङे पस्चाताव करैबला पापीके लेल स्वरगमे परमेस्वर स्वरगदुतसबके अगा खुसी मनाबैछै।”
“स्वरगमे परमेस्वरके महिमा आ पिरथिबीमे जै लोकसबसे परमेस्वर खुसीछै, ओकरासबके सान्ती।”
जब लोकसबके भिर यि देखल्कै तब उसब डरा गेलै आ लोकसबके एहेन सक्ती दैबला परमेस्वरके परसन्सा करल्कै।
एहनङे अपनासबके परमेस्वर आ परभु येसु खिरिस्टके अनुगरहसे परभु येसुके नाउके आदर-परसन्सा हेबे। तब ओकरसे तोरौरोके आदर-परसन्सा मिले।
जै दिन परभु एतै, तै दिन उ आपन पबितर लोकसबके बिचमे आपन महिमा आ बिस्बास करैबला जम्मेलोकसे परसन्सा लेतै। ओते तुसब रहबिही, कथिलेत हमरसबके देल्हा गबाही पर तुसब बिस्बास करलिही।
तुसब खिरिस्टके सुसमाचारमे बिस्बास कैरके आग्याकारी भेल बात आ तोरासबके खुल्ला हिरदयसे देल दानसे परमेस्वरके महिमा हेतै। यि सेबाके कामसे तुसब केहेन चिही कैहके लोकसबके परमानित हेतौ।
तब सबकोइ डेरागेलै आ परमेस्वरके परसन्सा करैत कहल्कै, “अपनासबके बिचमे एकटा बहुत बरका अगमबक्ता एलछै। परमेस्वर आपन लोकसबके बचाइले एलछै।”
तब उ तखुन्ते सबकोइके सामनेमे उठलै आ आपन झोल्ङा उठाके गेलै। ओतेका सबलोक आस्चरजमे परलै आ परमेस्वरके परसन्सा करैत कहल्कै, “एहेन काम त हमसब पहिने कहियो नै देख्ने छेलियै।”