18 खिरिस्टके कारनसे अपनासब एके पबितर आत्मा पाइबके पिता परमेस्वरके सामने जाइले सकैबला भेलचिही।
येसु खिरिस्टमे बिस्बास करैके कारन हमसब साहस आ भरोसाके साथ परमेस्वरके अगा आबैले पाबैचियै।
हमसब चाहे यहुदी हेबे, चाहे गिरिक, चाहे दास हेबे, चाहे स्वतन्तर, सबकोइ एके पबितर आत्मासे बप्तिस्मा पाबनेचियै आ एके देह भेलचियै। तब अपनासबके एके पबितर आत्मा देनेछै।
खिरिस्ट हमरासबके बिस्बास दुवारा परमेस्वरके अनुगरहमे लाबने छै। यह्या अनुगरहके हमसब अखुन अनुभव करैचियै आ परमेस्वरके महिमामे सहभागी हैके आसमे आनन्द मनाबैचियै।
देह एके चियै आ पबितर आत्मो एके चियै। तहिनङ तोरासबके एके आसामे बोलाइनेछौ।
येसु कहल्कै, “बाट, सत आ जिबन हम्ही चियै। बिना हमरसे कोइ नै पितालग पुइग सकैछै।
ढुकैबला केबार हम्ही चियै, जे कोइ हमरबाटे ढुकतै से कोइ बाच्तै। उ भितर-बाहर करतै आ घास हैबला ठाममे चरैले पाबतै।
ओहैसे येसु फेनो ओइसबके कहल्कै, “हम तोरा साँचोके कहैचियौ, भेंरासबके ढुकैबला केबार हम्ही चियै।
ओकरलेल परमेस्वर पिताके खुसीसे धन्यबाद दहै। परमेस्वरके इजोतके राजमे खिरिस्टके पबितर जनसबके पाबैबला बात तोरोसबके पाबैले सकैबला बनाइनेछौ।
तुसब परमेस्वरके बेटा-बेटी भेलासे उ आपन बेटाके आत्मा अपनासबके हिरदयमे राइखदेनेछै, जैसे “हे अब्बा, पिता!” कैहके पुकारैचिही।
कथिलेत तुसब फेनसे दास बनैले डरके आत्मा नै पाबनेचिही बरु तुसब पोसपुत हैले पबितर आत्मा पाबनेचिही, तैल्याके हमसब परमेस्वरके “हे हमर अब्बा, पिता!” कैहके पुकारैचिही।
कथिलेकी अपनासबके परमेस्वरमे आनैके लेल खिरिस्ट धरमी भ्याके सेहो अधरमीसबके पापके लेल एकबेर सबदिनके लेल मरलै। उ देहमे मरलै महज परमेस्वर ओकरा आत्माके सक्तीसे जिबित करल्कै।
तुसब पबितर आत्माके सक्तीमे हर बखत परमेस्वरसे परथना कर। होसियार आ लगनसिल भ्याके हरदम खिरिस्टके पबितर जनसबके खातिर परथना करैतरह।
महज हमसब जानैचियै कि, अपनासबके एक मातरे परमेस्वर पिता छै, जकरसे सब चिजके सिरिस्टी भेलै आ हमसब ओकरे लेल जियैचियै। अपनासबके थाहछै कि, अपनासबके एक मातरे परभु, येसु खिरिस्ट छै। ओकरेसे सबकुछ सिरिस्टी भेलै आ जकरसे हमसब जियैचियै।
कथिलेत उ बेबस्था त कोनो लोकके सिध बनाइले नै सकल्कै महज आब त ओहौसे असल दोसर आसा अपनासबके देलगेलछै, जे अपनासबके परमेस्वरके औरो लगमे पुगाइछै।
अहै खातिर हम परमेस्वर पिताके अगा ठेङहुनिया द्याके परथना करैचियौ।
महज, पिरिय भाइसब, तुसब एकदम पबितर बिस्बासमे बौकार हैत जो। पबितर आत्माके सक्तीमे रैहके परथना कर।
ओकरेसे तुसब परमेस्वरमे बिस्बास करलिही, जे ओकरा मरलसे जिबित करल्कै आ ओकरा महिमा देल्कै, तैल्याके तोरासबके आपन बिस्बास आ भरोसा परमेस्वरमे रहे।
परमेस्वर कोनो पक्छपात नै कैरके नियाय करैछौ जब तुसब ओकरा परथना करैतखिना “पिता” कैहके पुकारैचिही त यि सन्सारमे रहैतलिक तुसब ओकरा सर्दा हैबला जिबन बिता।
तहैलेल जो आ सब देसके लोकसबके चेला बना, पिता, पुतर आ पबितर आत्माके नाममे बप्तिस्मा दहै।
अपनासब अहै मुहसे परभु आ पिताके धन्यबाद दैचियै आ एह्या मुहसे परमेस्वरके स्वरुपमे रचलगेल लोकके सरापो दैचिही।