24 कथिलेत परभुके करल परतिग्याके उतराधिकार तुसब इनामके रुपमे पाबबिही कैहके थाहेछौ। तुसब परभु खिरिस्टके सेबा कैररहल चिही।
यि बात तोरासबके थाहे छौ, चाहे दास हेबे आ चाहे स्वतन्तर हेबे, असल काम करैबला सबके परभु इनाम दैछै।
तब तुसब आसिस पाबबिही, कथिलेत उसब तोहर गुन घुमाइले नै सक्तौ। ताब परमेस्वर आपन धरमी जनसब पुनरूथान हैतकाल तोरा इनाम देतौ।”
कि हम लोकसबके खुसी करैले चाहैचियै या परमेस्वरके? कि हम लोकसबके खुसी करैले चाहैचियै? यदि हम लोकसबके खुसी करने रहतियै त हम खिरिस्टके सेबक नै हेतियै।
कथिलेत परभु बोलाबैसे पहिने जे दास छेलै, आब उ परभुमे स्वतन्तर लोक भेलछै। तहिनङे परभु बोलाइसे पहिने जे स्वतन्तर छेलै, उ खिरिस्टके दास भेलछै।
“आब हम तोरासबके परमेस्वरके जिम्मा आ ओकर अनुगरहके बचनमे सौपदैचियौ, जैसे तोरासबके बिस्बासमे मजगुत बनाइले सक्तौ आ पबितर करल लोकसबके सङे उतराधिकार दैले सक्तौ।
बिस्बास बिना परमेस्वरके खुसी करनाइ असम्भवछै, कथिलेकी जे परमेस्वरके नजदिक आबैछै, उ परमेस्वर छै आ ओकरा खोजैबलासबके इनाम देतै कैहके पक्का बिस्बास करेपरतै।
अहैलेल तुसब आपन यि भरोसा नै तियाग। तोरासबके अकर बरका इनाम मिल्तौ।
तोरासबके काम खाली मालिकके खुस करैके उदेससे देखाबैके लेल नै कर, महज खिरिस्टके नोकर-चाकरसब जखा पुरे हिरदयसे परमेस्वरके इक्छा पुरा कर।
यदी तोरासबके परेम करैबलाके मातरे परेम करैचिही त तोरा परमेस्वरसे कोन इनाम भेटतौ? कि करो उठाइबलासब ओइहनङे नै करैछै से?
तब खुसी आ आनन्द मना, कथिलेत तोरासबके खातिर स्वरगमे बरका इनाम राखल छौ। अहिनङे तोरासबसे पहिनेके अगमबक्तासबके उसब सताइने रहै।
हम यहुदा, येसु खिरिस्टके सेबक आ याकुबके भाइ, परमेस्वर पितासे बोल्याल आ येसु खिरिस्टसे रक्छा पाबलहासबके यि चिठी लिखैचियै।
हम सिमोन पतरुस, येसु खिरिस्टके दास आ परेरितके तरफसे अपनासबके परमेस्वर आ मुक्ती दैबला येसु खिरिस्टके धारमिकतासे अपनेसब जखा अनमोल बिस्बास पाबैबलासबके लेल यि चिठी लिखरहल चियै।
हमरासबके दरसन मिललछै कैहके झुठ नमरता देखाबैत, स्वरगदुतके पुजा करैबला आ आपनेके महान समझैबलासब छै। उसब एहेन छल-कपटमे फैसके तुसब पाबैबला इनाम नै गुमा। एहेन लोकसब बिना कारन देहके स्वभाबके ग्यानमे घमन्ड कैरके फुलल रहैछै।
बिया छिटैबला आ पानी पटाबैबला बराबर चियै आ परमेस्वर सबकोइके आपन-आपन मेहनत अनुसारके इनाम देतै।
“महज आपन सतरुसबके परेम कर आ ओकरासबके भलाइ कर तब कोइ फिरता करतौ तै आसमे पैंचा नै दहै। तैसे तोरासबके इनाम बरका हेतौ तब तुसब महान परमेस्वरके बेटाबेटी कहाइबिही। कथिलेत उ बेगुनिया आ स्वारथी लोकसबके परेम करैछै।
“जब तुसब उपास बैठैचिही तब कपटी जखा उदास चेहरा नै देखा। कथिलेत लोकसबके उपास बैठल देखाइले उसब आपन मुह मलिन करने रहैछै। साँचे हम तोरासबके कहैचियौ, ओकरासबके मिलैबला पुरे इनाम मिलगेलछै।
“जब तुसब परथना करैचिही त, तखुन कपटी जखा नै बन, कथिलेत उसब सभाघरसबमे आ रस्ताके कात-करौतके लोकसब देखे कैहके ठरा भ्याके परथना करैछै। साँचोके, हम तोरासबके कहैचियौ, उसबके आपन इनाम मिलगेलछै।
जे एहेन किसिमसे खिरिस्टके सेबा करैछै, उ परमेस्वरके खुस करैछै आ लोकसबसे आदर पाबैछै।
हम पावल, येसु खिरिस्टके दास, यि चिठी लिखैचियौ। परमेस्वर हमरा परेरित हैले बोलाइल्कै आ ओकर सुसमाचार परचार करैले अलग करने छै।
जे हमर सेबा करैले चाहैछै उ हमर पछा आबे आ हम जते रहबै ओते हमर सेबक सेहो रहतै। जे कोइ हमर सेबा करैछै हमर पिता तकरा आदर करतै।
जे अगमबक्ताके अगमबक्ते कैहके सुइकार करतै, से अगमबक्तेके इनाम पाबतै। तहिनङे जे धरमी लोकके धरमीए कैहके स्वागत करतै, उ धरमीएके इनाम पाबतै।
ओहै कारनसे परमेस्वरके परतिग्या करल सबदिन रहैबला अनन्त उतराधिकारी पाबे कैहके उ बोलेल्हासबके लेल खिरिस्ट लया करारके मिलाप कराबैबला चियै, कथिलेत पहिन्का करारके समयमे लोकसबके करल पापसे छुटकरा दैले उ मरलै।
कथिलेत हम परभुसे जे पाबलियै, ओह्या तोरासबके सोइप देलियौ। अरथात जे रात परभु येसु पकराउ परलै, ओह्या रात येसु रोटी लेल्कै,
स्वरगमे तोरासबके खातिर सैतके राखल उतराधिकार कहियो नास नै हैबला, नै सरैबला आ नै मुरझाइबला जखाछै।