42 यि बात पुरा योप्पामे फैलगेलै, तब ओतेका बहौत लोकसब परभुमे बिस्बास करल्कै।
लुड्डा आ सारोनमे रहैबला सबलोक ओकरा देखके परभु येसुमे बिस्बास कैरके ओकर देख्याल रस्तामे चलेलाग्लै।
कथिलेत लाजरस जिबित भेलासे बहुतो यहुदीसब पुजारीसबके छोइरके येसुमे बिस्बास करैछेलै।
तब येसुके करल यि काम देखके मरियमके भेटैले एल यहुदी लोकसबमेसे बहुतो लोक ओकरा बिस्बास करल्कै।
परभुके सक्ती ओइसबसङे छेलै आ बहौत लोकसब परभुमे बिस्बास कैरके ओकर देख्याल रस्तामे चलेलाग्लै।
येसु जोरसे कहल्कै, “जे हमरा बिस्बास करैछै, उ हमरा मातरे नै, महज हमरा पठाइबलाके बिस्बास करैछै।
तब येसु यि बात सुइनके कहल्कै, “यि बिमारसे उ नै मरतै, महज यि परमेस्वरके महिमाके लेल चियै आ अइसे परमेस्वरके बेटाके महिमा हेबे।”
योप्पा सहरमे एकटा तबिता नामके जनी बिस्बासी रहै, जकरा गिरिक भसामे “डोरकस” कहैछेलै। (जकर मतलब हरिनी चियै।) उ असल काम आ गरिबसबके दान द्याके हरदम सहयोग करैछेलै।
लुड्डा योप्पासे बेसी दुर नै छेलै। चेलासब पतरुस ओतै छै से बात सुइनके ओकरलग दुइ गोरा लोकके अनङ कैहके बिन्ती करैले पठाइल्कै, तब उसब आइबके कहल्कै “परभु, देर नै कैरके अहाँ हमरासबसङे झटसिना आबु।”
तकरबाद पतरुस बहौत दिनतक योप्पामे छलाके काम करैबला सिमोन सङे रहलै।
आब कुछ लोकसबके योप्पा सहरमे सिमोन कहाइबला पतरुसके बोलाइले पठा।
उ ओकरासबके सब बात सम्झा बुझ्हाके योप्पामे पठेल्कै।
पतरुस कहल्कै, “हम योप्पा सहरमे परथना करैत ध्यान-मग्न रहियै। तब एकटा बरका तन्ना जखा चारु खुटमे पकैरके स्वरगसे निचा खसैत हम दरसनमे देखलियै आ उ आइबके हमर कातमे ठहरलै।
करनेलियस हमरासबके सुनाइल्कै, एकटा स्वरगदुत हमर घरमे ठार भ्याके एहेन कहैत हम देखलियै, ‘योप्पामे लोकसबके पठाके पतरुस कहाइबला सिमोनके बोल्याके आन।