5 जब जाइबला समय आइबगेलै तब हमसब बिदा भ्याके आपन रस्तामे अगा बरहलियै। चेलासब आपन घरबाली आ बाल-बच्चाकेसङे हमरासबके अरियातैले नगर बाहरतक एलै। हमसब समुन्दरके पखामे ठेङहुनिया द्याके परथना करलियै।
तब पावल अतबेहेक कैहके ठेङहुनिया मारल्कै आ सबकोइ मिलके परथना करल्कै।
तकरबाद पतरुस सबलोकके घरसे बाहर निकालल्कै आ ठेङहुनिया द्याके परथना करल्कै। तब लहास दिसन घुइमके कहल्कै, “तबिता, उठ!” तब उ आँख उघारल्कै त सामनेमे पतरुसके देखके उइठके बैठलै।
ओइसबके सबसे बेसी यि बातके दुख छेलै कि, “आबसे फेनो हमर मुह तुसब देखे नै पाबबिही।” तब ओकरा पानी जहादतक पहुचादेल्कै।
एन्टिओखिया मन्डलीके सब बिस्बासीसबके ओतेसे जाइले छुट्टी देल्कै। उसब फोनिके आ सामरिया परदेस हैतगेलै आ ओतेका बिस्बासीसब कनङके गैर-यहुदीसब परभुके बिस्बास करल्कै से बातसब बिस्तारमे सुनाइल्कै। यि बात सुइनके ओतेका बिस्बासीसब बहुते खुसी भेलै।
ओहै दिन अन्हार हैत परभुमे बिस्बास करैबला भाइ-भैयारीसब पावल आ सिलासके बेरिया सहरमे पठाइल्कै। ओते पुग्लाकेबाद उसब यहुदी सभाघरमे गेलै।
एकटा कोढि-कुस्टी लागल लोक येसु लग एलै आ ठेङहुनिया दैत कहल्कै, “अहाँ चाहबै त हमरा कोढि-कुस्टीसे निक कैरसकैचियै।”
खाइबलासबमे जनिजाइत आ धियापुता बाहेक मरद-पुरुखसब मातरे पाँच हजार छेलै।
तब येसु ओइसबसे कन्हिक दुर गेलै आ ठेङहुनिया द्याके परथना करे लाग्लै,