4 तब उ सबगोरे पबितर आत्मासे भरलै आ पबितर आत्माके सक्तिसे उसब आन भसासबमे बोले लाग्लै।
तब बिस्बास करैबलासब यि काम करतै- उसब हमर नाममे भुतसब भगाइतै, आन भसासब बोल्तै,
तब ओहै बखत एन्टिओखियाके बिस्बासी बहौत खुसी आ पबितर आत्मासे भरपुर भेलै।
जब उसब परथना समापत करल्कै तब ओइठाम जते उसब जमा भेलरहै ओते सबकोइ थरकलै आ उ सबकोइ पबितर आत्मासे भरलै आ उसब साहसके साथ परमेस्वरके बचन परचार करे लाग्लै।
अङगुरके मधसे नै मात कथिलेत ओइसे जिबन नास हैछै, महज पबितर आत्मासे भरपुर रह।
ओह्या पबितर आत्मा ककरो अचमके काम करैबला, ककरो अगमबानी बोलैबला, ककरो आत्मासब छुटयाबैबला, ककरो बहौत किसिमके भसासब बोलैबला आ ककरो भसासबके अरथ खोलैबला बरदान दैछै।
महज पिता हमर नाममे पठाइबला सल्लाहकार पबितर आत्मा तोरासबके सब बात सिखाइतौ आ हमर कहल सब बात तोरासबके मन पाइरदेतौ।
जब पावल उसबके उपरमे आपन हाथ राखल्कै तब उसब उपर पबितर आत्मा एलै। तब उसब दोसर भसामे बोले लाग्लै आ अगमबानी करे लाग्लै।
कथिलेकी उसब आन भसामे बाइजके परमेस्वरके परसन्सा करैत उसब सुनल्कै।
तब हननिया गेलै आ ओइ घरमे ढुइकके साउल उपर हाथ राइखके कहल्कै, “भाइ साउल, तोहे आबैतखिना जे परभु येसु तोरा रस्तामे दरसन देने छेलौ, ओह्या हमरा तोहर खातिर तु देखे पाबबिही आ पबितर आत्मासे भरपुर हेब्ही कैहके हमरा पठाइने छै।”
महज उ पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके एकटक लग्याके स्वरग दिसन ताकल्कै, ओते उ परमेस्वरके इजोत चम्कैत आ परमेस्वरके देहनाकता येसुके ठारभेल देखल्कै।
युहन्ना त पानीसे बप्तिस्मा देल्कै, महज आबके कुछ दिनमे तुसब पबितर आत्मासे बप्तिस्मा हेब्ही।”
परेमके कहियो अन्त नै हैछै। अगमबानीसब बितके जेतै, भसासब बन भ्याजेतै आ ग्यान हर्या जेतै।
यदि हम लोकसबके किसिम-किसिमके भसा आ स्वरगदुतसबके भसामे बाज्बै महज हमरमे परेम नै छै त, हम टिङ-टिङ बजैबला घन्टी या झाइ-झाइ करैबला झाइल मातरे हेबै।
महज साउल, जकरा पावल सोहो कहैछेलै, उ पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके ओइ जादुगरके एकटक लग्याके ताकैत कहल्कै,
केरेटके बासिसब आ अरेबियोसब छै, तब हम आपन-आपन भसामे परमेस्वरके महान कामसबके चरचा ओइसबके करैत सुनैचियै।”
कथिलेत तै बखत तोरासबके कथी बोले परतौ से बात पबितर आत्मा तोरासबके सिखाइतौ।”
हम परमेस्वरके धन्यबाद दैचियै, कथिलेत हम तोरासबसे बेसि आन भसामे बोलैचियै।
तुसब आसा दैबला परमेस्वरमे बिस्बास करनेचिही। ओह्या तोरासबके आनन्द आ सान्तीसे भैरदेबे। तहिनङे पबितर आत्माके सक्तिसे तोरासबके आसा बैढते जाय।
तब पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके पतरुस ओइसबके कहल्कै, “लोकसबके सासक आ अगुवासब,
अतेक कैहके उ ओकरासब उपर साँस फुकैत कहल्कै, “पबितर आत्मा ले।
येसु पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके यरदन लदीसे जब घुम्लै तब पबितर आत्मा येसुके उजार जगहमे ल्यागेलै।
तै बखत अगमबक्तासबके करलहा यि सेबा ओइसबके फाइदाके खातिर नै महज तोरेसबके खातिर चियौ कैहके परमेस्वर ओइ अगमबक्तासबके देखाइने छेलै। यि बात स्वरगसे पठेल्हा पबितर आत्माके सक्तीसे सुसमाचार सुनाबैबला दुवारा अखैन तोरासबके घोसना करनेछौ। यि बात स्वरगदुतोसब जानैले चाहैछै।
तु सबकोइ आन भसा बोल कैहके हम चाहैचियौ, महज ओकरसे बेसि तुसब अगमबानी बोल कैहके हम चाहैचियौ। कथिलेत आन भसामे बोलेसे त बरु अगमबानी बोलनाइ बरका चियै। आन भसाके अरथ खोइल दैबला लोक रहतै तब मातरे मन्डलीके बिस्बासीसबके आत्मिक तवरमे बलगर बनाइतै।
जब हम ओइ लोकसबसङे बाजैले लागलियै, तब जैहनङ पबितर आत्मा हमरासबमे एलछेलै तैहनङे ओहौसबके उपर एलै।
यि बिचार सुइनके सबकोइके असल लाग्लै आ सबकोइ खुसी भेलै, उसबमेसे स्तिफनस जे पबितर आत्मा आ बिस्बाससे भरपुर छेलै आ फिलिप, परखरस, निकनोर, तिमोन, परमिनास आ पहिने एन्टिओखियाके यहुदी धरम मानैबला निकोलाउसके सेहो छानल्कै।
तहैले हौ भाइसब, तोरासबमेसे पबितर आत्मासे भरल, असल बुइधके आ आदर पाबैबला सातटा लोक छान जकरा अपनासब यि कामके जिम्मा देबै।
महज पबितर आत्मा तोरासबके उपर एतौ तब तुसब सक्ती पाबबिही आ यरुसलेममे, सरा यहुदिया इलाकामे, सामरिया इलाकामे आ पिरथिबीके अन्ततक हमर साक्छी हेब्ही।”
कथिलेत परभुके नजरमे उ महान हेतै। उ कहियो नै अङगुरके मध आ दोसर कोनो निसाबला चिज छुबतै। उ जलमैसे पहिने पबितर आत्मासे भरल रहतै।
तुसब पबितर आत्माके सक्तीमे हर बखत परमेस्वरसे परथना कर। होसियार आ लगनसिल भ्याके हरदम खिरिस्टके पबितर जनसबके खातिर परथना करैतरह।
ग्यान आ बुइधसे बुझैले नै सकैबला खिरिस्टके परेमके बुझैले सक आ तुसब परमेस्वरके सारा सक्तीसे भरपुर हैले सक कैहके हम परथना करैचियौ।
कथिलेत उ असल, पबितर आत्मा आ परमेस्वरके बिस्बासमे भरपुर भेल लोक रहै। तब बहौत लोकसब अकरे कामसे उत्साहित भ्याके बहौत लोकसब परभु येसुके बिस्बास करल्कै।
स्तिफनस परमेस्वरके किरपा आ सक्तीसे भरपुर भ्याके लोकसबके बिचमे बरका-बरका अचमके काम आ चेन्हासब देखेल्कै।
कथिलेत हम तोरासबके एहेन सब्द आ बुधि देबौ, कि तोहर बिरोधीसब तोरासबके बात सुइनके एकोटाके जबाब दैले नै सक्तौ, ओकरौरके मुहमे तला लाइग जेतौ।
तब ओकर बाबु जकरिया पबितर आत्मासे भैरके अगमबानी बोले लाग्लै,
जब एलिसिबा मरियमके गोरलगी सुनल्कै तब ओकर कोइखके बच्चा चलेलाग्लै आ एलिसिबा पबितर आत्मासे भरपुर भ्याके,
महज जब तोरासबके पकरतौ, तब कनङके आ कथी बोल्बै तैके चिन्ता नै कर। कथिलेत तोरासबके कथी बोले परतौ से ओहै बखत तोरासबके देल जेतौ,
कथिलेत अगमबक्तासब आपन मनसे अगमबानी नै करल्कै, महज पबितर आत्माके परेरनासे उसब परमेस्वरके तरफसे बोल्नेछेलै।
आइगके चिनगारी जखा ओइसबलग देखा परलै आ चिनगारीसब भाग-भाग कैरके ओते भेल सब लोकसबके उपरमे बैठलै।
तब उ दुनुगोरा आपन-आपन हाथ ओइसबके उपरमे राखल्कै आ उसब पबितर आत्मा पाबल्कै।
तब पतरुस कहल्कै, “योहो लोकसब हमरासब जखा पबितर आत्मा पाबलाके कारन आब यि लोकसबके पानीके बप्तिस्मा लैले के रोके सक्तै?”
मनके बात जानैबला परमेस्वर ओकरोसबके आपनेसब जखा पबितर आत्मा द्याके अहै बातके परमान देल्कै कि उ ओकरोसबके सुइकार करल्कै।