11 जब पतरुसके होस खुल्लै तब उ कहल्कै, “साँचोके आब हमरा थाह भेलै, कि परभु आपन स्वरग दुत पठाके हेरोद रजाके हाथसे आ यहुदीसब जे करैले चाहैछेलै ओइसबसे हमरा छुटकारा देल्कै।”
ओहिनङ परभु धरमी लोकसबके संकटसे बचाबैले आ अधरमी लोकसबके दन्ड दैले नियायके दिन तलिक राखैले जानैछै।
महज ओहै रात परभुके एकटा स्वरगदुत जहलके केबारसब खोइल देल्कै आ बाहर लज्याके कहल्कै,
“जब ओकर मन फिरलै, तब उ मनेमन अपने आपके कहल्कै, ‘हमर बाबुके घरमे त बहौतरा नोकर-चाकरसब भोइर पेट ख्याके उबारबो करैछै, महज हम अते भुखसे मरैचियै।
तब अचानक परभुके एकटा स्वरगदुत ओते देखा परलै आ कोठलीमे इजोत चमकलै। स्वरगदुत पतरुसके हिल्याके कहल्कै, “झटसिन उठ!” तब ओकर हाथमे बान्हल सिकरीसब आपने खुइलके गिर गेलै।
स्वरगदुतसब त परमेस्वरके सेबा करैबला आत्मासब चियै। परमेस्वर ओकरासबके मुक्ती पाबैबला लोकसबके सहायता करैके लेल पठाइनेछै।
दुइ बरिसके बाद फेलिक्सके ठाममे परकियस फेस्तस बडा-हाकिम भेलै। तब उ यहुदीसबके खुसी राखैले पावलके जहलेमे बन्द कैरके गेलै।
महज फेस्तस यहुदीसबके खुसी करैके लेल पावलके पुछल्कै, “कि तु यरुसलेम ज्याके ओतै हमर अगा यि बातके बारेमे हम तोहर फैसला कैरदेबौ से चाहैचिही?”