8 उ ओकरासबके सब बात सम्झा बुझ्हाके योप्पामे पठेल्कै।
परमेस्वर हमरेसे गैर-यहुदीमे परचार हेबे कैहके आपन बेटाके हमरलग परकट करल्कै। तै बखत हम कोनो लोकसे सरसल्लाह नै करलियै।
“तहैलेल, हे रजा अगरिपास, हम स्वरगिय दरसनके आग्यापालन करलियै।
तब हम तुरन्ते अहाँके बोलाइले लोक पठेलियौ आ अहाँ थाकैत-पिराइत अते एलियै। आब हम सबगोरा अते परमेस्वरके सामने चियै आ परभु जे कुछ अहाँके कहैले आग्या देने छै, से सब बात सुनैले हमसब बैठल चियै।”
योप्पा सहरमे एकटा तबिता नामके जनी बिस्बासी रहै, जकरा गिरिक भसामे “डोरकस” कहैछेलै। (जकर मतलब हरिनी चियै।) उ असल काम आ गरिबसबके दान द्याके हरदम सहयोग करैछेलै।
लुड्डा योप्पासे बेसी दुर नै छेलै। चेलासब पतरुस ओतै छै से बात सुइनके ओकरलग दुइ गोरा लोकके अनङ कैहके बिन्ती करैले पठाइल्कै, तब उसब आइबके कहल्कै “परभु, देर नै कैरके अहाँ हमरासबसङे झटसिना आबु।”
यि बात पुरा योप्पामे फैलगेलै, तब ओतेका बहौत लोकसब परभुमे बिस्बास करल्कै।
तकरबाद पतरुस बहौत दिनतक योप्पामे छलाके काम करैबला सिमोन सङे रहलै।
जब ओकरसङे बोलैबला स्वरगदुत चैलगेलै, तब करनेलियस आपन दुइ गोरा नोकर आ एकटा आपन भक्त सिपाहीके बोलाइल्कै।
जब पतरुस सोइच रहल छेलै यि दरसनके अरथ कथी भ्यासकैछै, तहै बखत करनेलियसके पठाएल लोकसब पुछैत-पुछैत सिमोनके देहरीमे ठार भेलै,