3 एक दिन करनेलियस दिनके तिन बजे परमेस्वरके एकटा स्वरगदुतके दरसनमे अस्पस्ट रुपसे देखल्कै। स्वरगदुत आइबके करनेलियसके कहल्कै, “ऐ करनेलियस।”
एक दिन पतरुस आ युहन्ना बेरियाके तिन बजे परथना करैबला समयमे मन्दिर जाइतरहै।
महज ओहै रात परभुके एकटा स्वरगदुत जहलके केबारसब खोइल देल्कै आ बाहर लज्याके कहल्कै,
स्वरगदुतसब त परमेस्वरके सेबा करैबला आत्मासब चियै। परमेस्वर ओकरासबके मुक्ती पाबैबला लोकसबके सहायता करैके लेल पठाइनेछै।
परमेस्वरके बेटा स्वरगदुतसबसे महान छै, कथिलेकी परमेस्वर आपन बेटाके स्वरगदुतसबसे बेसी आदरके नाम देल्कै।
आइएके रातमे, हम जै परमेस्वरके चियै आ जेकर हम सेबा करैचियै ओकर स्वरगदुत हमरलग खरा भ्याके कहल्कै कि,
करनेलियस हमरासबके सुनाइल्कै, एकटा स्वरगदुत हमर घरमे ठार भ्याके एहेन कहैत हम देखलियै, ‘योप्पामे लोकसबके पठाके पतरुस कहाइबला सिमोनके बोल्याके आन।
तब करनेलियस जबाब दैत कहल्कै, “चार दिन अगाके बात चियै। दिनके तिन बजे हम आपने घरमे परथना करैत रहियै। एकाएक चम्कैबला बस्तर पिन्हल एकटा लोक हमर अगामे ठार भेलै,
जब पतरुस दरसन बुझहैके कोसिस करैतरहै तब पबितर आत्मा ओकरा कहल्कै, “देख, बाहर देहरीमे तोरा तिनटा लोक ताकैछौ।
जब पतरुस सोइच रहल छेलै यि दरसनके अरथ कथी भ्यासकैछै, तहै बखत करनेलियसके पठाएल लोकसब पुछैत-पुछैत सिमोनके देहरीमे ठार भेलै,
दमस्कसमे हननिया नामके एक गोरा येसुके बिस्बासी रहै। ओकरा दरसनमे परभु कहल्कै, “ऐ हननिया।” उ कहल्कै, “हम अतै चियै परभु।”
उ भुइयामे खैसपरलै आ तखुन्ते एकटा एहेन अबाज सुनल्कै, “साउल, साउल, तोहे कथिले हमरा सताबैचिही?”
तब ओहै बखत औरो बहुतेकरा स्वरगदुतसब ओइठाम देखा परलै तब परमेस्वरके परसन्सा करैत कहल्कै,
जकरिया भितरे रहै बखत एकटा परमेस्वरके स्वरगदुत धुप बारैबला बेदीके दहिनाकात देखा परलै।
तिन बजे दिसन येसु जोरसे चिच्याके बाज्लै, “इलोइ, इलोइ, लामा सबखथनी।” जकर अरथ यि चियै कि, “हे हमर परमेस्वर, हे हमर परमेस्वर, अहाँ हमरा कथिले त्यागलियै?”
दोसर दिन उसब दिनके बारह बजे योप्पा सहरके नजदिक पुग्लै। ओने पतरुस घरके छतमे परथना करैले गेलै।