21 कथिलेत अगमबक्तासब आपन मनसे अगमबानी नै करल्कै, महज पबितर आत्माके परेरनासे उसब परमेस्वरके तरफसे बोल्नेछेलै।
ओकरासबके भितरमे रहल खिरिस्टके आत्मा खिरिस्टके दुख भोगेपरतै आ पछा आबैबला महिमाके बारेमे पहिनेसे भबिसबानी करने रहै। तब उ समय कहिया आ कनङके एतै कैहके उसब खोज-तलास करने छेलै।
जहिनङ उ परापुरुवेकालसे आपन पबितर अगमबक्तासबके मुहसे बोल्नेछै,
“हौ, भैयारीसब, धरमसास्तरके बचन पुरा हैकेचाही, जे बचन येसुके पकराबैके लेल लोकसबके अगुवाइ करैबला यहुदाके बिसयमे दाउदके मुहसे पैहनैये पबितर आत्मासे बाजल छेलै।
अकर बारेमे पबितर आत्मा सेहो अपनासबके अनङ साक्छी देनेछै। पहिने उ कहैछै,
तहिनङ येसुके दुख काटे परतै कैहके परमेस्वर अगमबक्ताके मुहसे करल अगमबानी पुरा करल्कै।
जबकि दाउद आपने पबितर आत्मासे कहनेछै, ‘परमपरभु हमर परभुके कहल्कै, तु हमर दहिना हाथ कता बैठ, जाबेतक हम तोहर दुस्मनसबके तोहर टाङके खराम नै बनाइबौ।’
तब हम ओकरा आराधना करैले ठेङहुनिया देलियै महज उ हमरा कहल्कै, “तु एहेन नै कर। हम त तोहर आ तोहर भाइ-भैयासबसङे येसुके गबाही दैबला परमेस्वरके सेबक मातरे चियै। परमेस्वरके मातरे आराधना कर। कथिलेत जे कोइ परभु येसु खिरिस्टके गबाही दैछै ओकरा परमेस्वरसे अगमबक्तासबके हौसला दैछै।”
तहैलेल पबितर आत्मा कहैछै, “यदी आइके तुसब परमेस्वरके आबाज सुनबिही त,
उसब एकदोसरमे बताबती करे लाग्लै आ ओतेसे बिदा हैबखत पावल ओइसबके अहिना कहल्कै, “पबितर आत्मा तोरासबके पुरखासबके कहल बात साँचे छै कथिलेत यसैया अगमबक्तासे उ एहेन कहल्कै-
पबितर आत्मा अहैसे देखाबैछै कि, जहियातक पहिन्का कोठलीके पबितर ठाम रहतै, ताबे तक दोसर कोठली महापबितर ठाम जाइबला रस्ता नै खुल्तै।