3 महज उ मारपिट नै करैबला, दाखमध नै पिये बला, रिस नै करैबला, सान्त स्वभाबके आ पैसाके लोभ नै करैबला हैकेचाही।
मन्डलीके बिसपसब परमेस्वरके कामके रेखदेख करैबला भेलाके कारन निरदोस रहे परतै। उ लोक जिदी, झटसे खिसियाइबला, मतबाली, लराइ-झगरा करैबला आ धनके लोभ करैबला नै हैकेचाही।
उसब ककरो बदनाम नै करे, लराइ-झगरा नै करे महज सब लोकसबसङे मिलजुइल असल बेबहार करे।
अङगुरके मधसे नै मात कथिलेत ओइसे जिबन नास हैछै, महज पबितर आत्मासे भरपुर रह।
तहिनङे मन्डलीमे सेबा करैबला डिकन निक चालचलनके लोक हैकेचाही। उसब साँच-साँच बोलैबला, दाख मध नै पियैबला आ पैसा-कौरीके लोभ-लालच नै करैबला हैकेचाही।
तोरासबके बिचमे लराइ आ झगरासब कोन बातसे आनैछौ? कि यि सब तोहर देहके भोगबिलासके अभिलासासे नै आबैछौ, जे तोरासबके भितरमे सङघर्स करैत रहैछौ?
तोरासबके जिम्मामे देल परमेस्वरके भेरासबके देखभाल कर। यि काम करकापमे पैरके नै महज खुसिसे परमेस्वरके इक्छा बमोजिम आ कोनो पैसा-कौरीके लोभसे नै महज सेबाके मन ल्याके कर।
तुसब आपन जिबनके रुपैया पैसाके मोहसे दुर राख। तोरासबसङे जे छौ ओहैमे सन्तोख कर, कथिलेकी परमेस्वर कहनेछै, “हम तोरा कोनो हालतमे नै छोरबौ, हम तोरा कोनो हालतमे नै त्यागबौ।”
तहिनङे, बुढ जनिसबके परमेस्वरके आदर हैबला असल चालचलनके जिबन जियैके लेल सिखा। उसब बिना कारन ककरो निन्दा नै करे आ निसाबला चिजके बसमे नै परे बरु जे चिज असल छै उ औरो दोसर गोराके सिखाबे।
हम युहन्ना, खिरिस्टमे तोरासबके भैया चियौ। येसुमे बिस्बास करलाके कारन हम तोरासबसङे धिरज होके सहने चियै, जे दुख ओकर राजमे हैबलासबमे सेहो आबैछै। परमेस्वरके बचन आ येसु खिरिस्टके करल सतके बारेमे परचार करलाके कारन हमरा पत्मोस टपुमे कैद कैरके राखने छेलै।
ओइसबके खातिर यि कतहेक डर हैबला बात चियै। उसब कयिनके देख्याल रस्ता चल्लै। पैसाके खातिर बलामके करलहा अधलाह कामके रस्ता गेलै तब उसब कोरह जखा बिरोध करल्कै आ उसब ओकरे जखा नास हेतै।
उसब लोभमे पैरके झुठा बातसब बनाइतौ आ तोरासबसे फैदा उठेतौ। ओइसबके दन्डके आदेस पहिने भ्यागेल छै आ ओइसबके नास पक्के हेतै।
ओकरासबके मुहमे जाबी लगाइए परतै कथिलेत उसब पैसा-कौरी कमाबै खातिर झुठ सिक्छा सिख्याके सब घर परिबारमे उधपात मचाइने छै।
देख हमर भाइ-भैयासब, कोढिया लोकसबके चेताबनी दहै, हरेस खाल लोकसबके साहस दहै, कमजोर लोकसबके मदत कर आ सबगोरासे सैहके रह कहैके हमसब तोरासबके बिन्ती करैचियौ।
कथिलेत एहेन लोकसब अपनासबके परभु येसु खिरिस्टके नै महज आपन पेटके लेल सेबा करैछै। उसब निक-निक बात बन्याके सिधासाधा लोकसबके ठगैछै।
हम कोनो लोकके सोना-चानी या बस्तरसबके लोभ नै करलियै।
तब येसु उसबके कहल्कै “पबितर धरमसास्तरमे एहेन लिखल छै, ‘हमर घर परथनाके घर कहाइतै।’ महज तुसब त अकरा डाकुसबके अड्डा बनाइने चिही।”
कथिलेत लोक आपन स्वारथ मातर देखैबला, पैसा-कौरीके लोभ करैबला, आपनके बरका मानैबला, घमन्ड करैबला आ परमेस्वरके बिरोध करैबला हेतै। उसब आपन माँ-बापके बात नै मानैबला, असलो कामके खातिर धन्यबाद नै दैबला आ अपबितर हेतै।