14 हम तोहरलग जल्दी आबैके असा राखने चियौ, महज यि चिठी अहैलेल लिखैचियौ,
दोसर बात यि चियै कि हमर लेल एकटा कोठली तयार कैरके राखने रहिये, कथिलेकी तोहर परथनाके कारनसे हम्हु तोहर लग आबैके आसा करनेचियै।
यदि कोइ भुख्याल चिही त, उ आपन घरमे खेबे। ताकि तुसब एकसाथ भेला हेब्ही त दोसी नै ठहरबिही। औरो बातके बारेमे हम तोरासबलग एबौ त आदेस देबौ।
बरु हम तोरा जल्दिए भेटमुलाकातके असा करनेचियै आ हमसब आमने-सामने भेटके बातचित करबै।
हमरा तोरासबके लेल लिखैबला बात त बहुतो छै, महज हम कागत आ मैससे लिखैले नै चाहैचियै। बरु तोरासबलग ज्याके आमने-सामने भ्याके बतियाबैके आसा करनेचियै, ताकी अपनासबके आनन्द पुरा भ्यासके।
तोरासबके यि थाह दैले चाहैचियौ कि, अपनासबके भाइ तिमोथी जहलसे छुटलछै। यदि उ जल्दिए एतै त हम ओकरासङे ल्याके तोरासबके भेट मुलकात करैले एबौ।
हम नै आबैतक बिस्बासीसबके तु पबितर धरमसास्तर पैढके सुना, साहस दहै आ सिक्छासब देबेमे लागल रह।
हमसब तोरासबलग जाइले चाहैत रहियै। हम पावल त औरो घरि घरि आबैले कोसिस करलियै, महज सैतान हमरासबके बाधा देल्कै।
जे डिकन मन्डलीमे निकसे रेख-देख करतै, से एकदमसे आदर पाबतै आ येसु खिरिस्टमे करल आपन बिस्बासके बारेमे निडर भ्याके औरो लोकसबके कहैके लेल बरका साहस पाबतै।
यदी हमरा आबैमे देर हेतै त, परमेस्वरके परिबारमे भेल लोकसबके चाल-चलन केहेन रहैके चाही से जाइनले। यि परिबार त जिबित परमेस्वरके मन्डली अरथात सतके खम्हा आ जग चियै।