3 ताकि कोइ दुख भेल बखतमे कोइ हतास नै हो कैहके हमरासबके इक्छाछै। सताबट त अपना बिस्बासीसबके जिबनमे अबस्य आबैछै से बात तोरासबके थाहे छौ।
उसब ओइठाम परभुके बिस्बासीसबके हिम्मत बरहाइत ओइसबके बिस्बासमे अस्थिर रहैले हौसला दैत रहलै आ कहैत रहलै, “परमेस्वरके राजमे पुगैसे पैहने अपनासबके बहौत दुख सहे परत।”
अतबेक नै, हमसब आपन दुख-कस्टमे सेहो आनन्द मनाबैचियै कथिलेत हमसब जानैचियै कि दुख-कस्टसे सहनसिलता उतपन कराबैछै,
कथिलेकी हमर नामके खातिर ओकरा कतहेक दुख भोगे परतै, आब हम ओकरा देखाइबै।”
“हम तोरासबके यि बात अहै खातिर कहनेचियौ, कि हमरमे रैहके तोरासबके सान्ती हेबे। सन्सारमे तोरासबके सङकट हेतौ, महज साहस कर, हम सन्सारके जितलेने चियै।”
तैखातिर हे हमर पिरिय भाइ-भैयासब, बिस्बासमे बलगर आ अस्थिर रह। तुसब परभुके काममे बरहैत जो, कथिलेत तुसब जानैचिही कि परभुमे तोरासबके मेहनत बेरथ नै हेतौ।
महज पावल कहल्कै, “तुसब कथिले काइनके हमर मनके तोरैचिही? हम त यरुसलेममे बन्हाइले मातर नै, महज हम त परभुके लेल मरैयोले तैयार चियै।”
कथिलेकी परमेस्वर अपनासबके दन्ड दैकेलेल नै महज परभु येसु खिरिस्टसे मुक्ती पाबैके लेल चुन्ने छै।
कथिलेत हमरा एहेन लागैए कि परमेस्वर हम परेरितसबके मिरतुदन्ड पाबैबला कैदीसब जखा बिजय जुलुसके सबसे पछा राखनेछै। हमसब सन्सार, स्वरगदुतसब आ लोकसबके अगा तमसा बैनगेल चियै।
कथिलेकी परमेस्वर तोरासबके यह्या कामके लेल चुनल्कौ, खिरिस्ट तोरासबके लेल दुख भोगल्कौ आ उ एकटा उदाहरन बन्लै। आबसे तुसब ओकर देख्याल बाटमे चलेपरतौ।
साँचोके तुसब आपन बिस्बासमे अस्थिर आ बलगर भ्याके सुनल सुसमाचारके आसासे पछा नै हट। एह्या सुसमाचार चियै, जे सन्सारके सब लोकसबके परचार करलगेलछै। हम पावल सेहो एह्या सुसमाचार सुनाइले परमेस्वरके सेबक भेलचियै।
अहै खातिर हम तोरासबके बिन्ती करैचियौ कि, हम तोरासबके खातिर जे कस्ट भोग्नेचियै उ देखके हार नै मान। यि त तोरासबके खातिर गौरबके बात चियौ।
जनङ दाउद ओकर बारेमे कहल्कै, ‘हम परभुके आपन सामने देखलियै, उ हमर देहना कात रहैछै, तैल्याके हम नै डगमगाइबै।
उसब तोरासबके सभाघरसबसे निकाइल देतौ। तोरासबके उपर अहिनङो समय एतौ, जे तोरासबके जानोसे मारैबला ‘परमेस्वरके सेबा करैचियै’ कैहके सोच्तै।
“महज यि सबबातसब हैसे पहिने, लोकसब तोरा पकरतौ, सताइतौ, सभाघरमे लज्याके जिमा लग्यादेतौ आ पकैरके जहलमे द्यादेतौ। हमर नामके खातिर तोरासबके रजा आ सासकसबके अगामे ठडा करतौ।
तै खातिर आपनौरके परभुके गबाही दैले लाज नै मान आ हम ओकरलेल जहलमे परलियै से बात सोइचके लाज नै मान। महज परमेस्वरके सक्तीमे सुसमाचार सुनाइबला कामके लेल दुख भोगैले तु हमरसङे सामेल हो।
अहै खातिर सब परकारके सताबट आ कस्ट सैहरहल साहस देखके अस्थिर आ बिस्बासके बारेमे मन्डलीके बिचमे हमसब गौरब करैचियै।
हमरा थाहछै, तुसब सैतानके सिंहासन भेल ठाममे रहैचिही, तैयो तुसब हमर नाममे अस्थिर रहैचिही। तुसब हमर भक्त चिही आ हमरा बिस्बास करैले नै छोरनेचिही से हमरा थाहछै। हमर बिस्बासी साक्छी एन्टिपास सैतान रहैबला ठाममे मारलगेलै, ओहु समयमे बिस्बास करैले नै छोरलिही।
तोरा जे कस्ट परेबलाछौ ओइसे नै डरा। तोहर बिस्बास जाँचके लेल सैतान तोरासबमेसे कतेक लोकके जहलमे ढोकतौ। अहिनङ कैरके तोरासबके दस दिनतक कस्ट सहैले परतौ। तु मिरतु तक हमरमे बिस्बास करैले नै छोर। तब हम तोरा जिबनके मुकुट देबौ।’
तुसब बिरोध करैबलासबसे नै डरा। यि ओइसबके बिनास हेतै कैहके एकटा चेन्हा चियै महज तोरासबके उधार हेतौ जे उधार परमेस्वरसे आबैछौ।
उ हमरासबके लग आइबके पावलके डारमे बान्हल गम्छा ल्याके आपन हाथ आ टाङ बान्हके कहल्कै, “पबितर आत्मा अनङ कहैछै, जकर यि गम्छा चियै, तकरा अहिना यरुसलेममे यहुदीसब बान्हतै आ आनजातके हाथमे सोइप देतै।”