14 अपनासब जानैचियै कि मिरतुके मुहसे निकैलके जिबनमे पुइगगेल चियै कारन अपनासब एक दोसरके परेम करैचियै। जे लोकसब परेम नै करैछै उ मिरतुके बन्धनमे रहैछै।
जब हमसब परमेस्वरके परेम करैचियै आ ओकर आग्यासब पालन करैचियै, तब ओहैसे जानैचियै कि, हमसब परमेस्वरके बेटा-बेटीके परेम करैचियै।
यदि तुसब एक-दोसरके परेम करबिही त, ओहैसे सबकोइ जान्तौ कि तुसब हमर चेलासब चिही।”
एक दोसरके परेम करे परैछै तैके बारेमे तोरासबके लेल लिखैके कोनो जरुरी नै छै, कथिलेकी परमेस्वर आपनेसे तोरासबके एक दोसरके परेम करे परैछै कैहके सिखाइने छौ।
“हम साँचोके तोरासबके कहैचियौ, जे हमर बचन सुनैछै आ हमरा पठाइबलाके उपर बिस्बास करैछै, ओकरसङे अनन्त जिबन छै। उ नियाइमे नै परतै, महज मिरतुसे पार भ्याके उ जिबनमे परबेस करने छै।
आब तुसब सतके माइनके आपन मन सुध कैरलेने चिही तहैलेल एक दोसर कोनो छलकपट नै कैरके भाइ-भैया आ दिदी-बहिन जखा परेम कर। हिरदयसे एक दोसरके परेम कर।
तैपर रजा ओइसबके जबाफ देतै, ‘साँचे हम तोरासबके कहैचियौ कि, जे कुछो तुसब यि भाइसबमेसे सबसे छोटके लेल करलिही, उ हमरे करलिही।’
एक दोसरके भाइ-भैयासब जखा परेम करैतरह।
“हमर आग्या यह्या चियै कि जहिना हम तोरासबके परेम करनेचियौ तहिना तुहुसब एक-दोसरके परेम कर।
परमेस्वरके कोइने कहियो देख्नेछै। महज अपनासब एक-दोसरके परेम करबिही त परमेस्वर अपनासबमे बास करतै आ ओकर परेम अपनासबमे पुरा हेतै।
ओकर आग्या एह्या चियै कि हमसब परमेस्वरके बेटा येसु खिरिस्टके नाममे बिस्बास करनाइ आ ओकर देल आग्या अनुसार एक-दोसरके परेम करनाइ चियै।
अन्तमे हम यि कहैले चाहैचियौ, तुसब एके मनके हो, एक दोसरके पिर मरका बुझ, एक दोसरके भाइ दाखिल माइनके परेम कर। तुसब दयालु आ नम्र बन।
कथिलेत हमसब परभु येसु खिरिस्टमे तोरासबके बिस्बास आ ओकर सब पबितर लोकसबके करल तोहर परेमके बारेमे सुन्नेचियौ।
अहैकारनसे परभु येसुमे करल बिस्बास आ खिरिस्टके पबितर जनसबमे तोरासबके परेम सुइनके,
तुसब परमेस्वरके बेटाके नाममे बिस्बास करैबलासबके हम यि चिठी लिखैचियौ, ताकी तुसब अनन्त जिबन पाबनेचिही कैहके थाह हेबे।
हम तोरासबके यि आग्या करैचियौ कि तुसब एक-दोसरके परेम कर।
यदि अपनासब ओकर आग्यापालन करबै त अहैसे अपनासब जान्बै कि अपनासब ओकरा चिन्हैचियै।
भक्तीमे भाइ-भैयाके इसनेह, भाइ-भैयारीके इसनेहमे परेम थप।
अपनासब अटेर कैरके आत्मिक तबरसे मरल छेलियै तैयो परमेस्वर खिरिस्टसङे अपनासबके जिबित करल्कौ। तुसब परमेस्वरेके अनुगरहसे बच्याल गेलचिही।
हमरासबके थाहछै कि हमसबके यि बास करल नासबान देह पाल जखा चियै, जे एक दिन नास हेतै तैयो परमेस्वरके देल देह स्वरगमे अनन्ततक रहैबला घर जखा हेतै, जे लोकके हाथसे नै बनलछै।
तुसब बिस्बास करैसे पहिने अटेरीपन आ पापके कारन आत्मिक रुपमे मरल छेल्ही।
महज पबितर आत्माके फलसब- परेम, आनन्द, सान्ती, धिरज, दया, भलाइ, बिस्वस्तता,
महज अपनासबके खुसी हेबैये परतै, कथिलेत तोहर यि भाइ मरल जखा छेलौ, जियल छौ, हर्याल छेलौ, भेटलौ।’”
कथिलेत यि हमर बेटा मरल छेलै, फेनो जियल छै, हराएल छेलै आ भेटलै।’ तब सबकोइ भोजमे खुसी मनाइले लाग्लै।
कथिलेत उ अपनासबके जातीके परेम करैछै आ अपनासबके खातिर एकटा यहुदी सभाघर बन्यादेनेछै।”