Isa mɛn ko: «Awa, nde tugun, n ni a fɔ wo ye: ka dunuya nafule tota wo bolo, min si nɔ mɔgɛ lasamala telenbaliya la, wo ni a lawali ko ɲinma ma koe la mɔgɛnu ye kanunteya la, wolo mu nafule la ko tini ban, Ala si wo labɛn saŋɛ tɔ abada.
Wo wo bolofeŋɛnu mayita wo ni tɔɔrɔbaganu kɔ wo nɛgɛ la. Wo ni harige madɛn wo yɛtɛ ye arijanna, wo harige la ko te kɔtɔya, a mɛn te tiɲa abada; kankante yo te ke a ma ɲɔ, tunbe tugun te tiɲare ma ɲɔ.
Isa mɛn ka a fɔ anu ye: «N ka wo kii wagate min tɔ, nafulu sa fen bele wo bolo, hali bɔnfɛ, hali samata, wo butɔ, fondo do be ɲɔ ba min ma kamali wo bolo?» Anu ko: «Fenfen.»
Diina beeyareŋɛ, kɔnɔ yo bele min na Ala ɲakɔtɔ, ale le mu ka: wo mɔ ni mɛnni aliyatimɛnu nun furuɲa musenu ma anu be anu la tɔɔrɛ min tɔ, wo mɔ mɛn ni mɔ yɛtɛ tabita, dunuya koe kana kɔnɔ to wo mɔ la.