Mbɔ̂ mè nkɨ̀Ꞌɨ̂ abua bɔkatè bi bu mbììte awɔb nê “Bɨ bele a si bɨ nɔ̀ŋkè me li mè ndzètà wɨ̧ la kè naà? Bɨ̀ ye! ÀfɨꞋa bɔ̀ɔ baãaã Waã Wòt ezǐ a tèkitebu bòt kàbɔ̀ŋ la a kuêꞋ,
Yesò nàà ndàꞋà ale ngua shua ànəa Fo Mbɔ̧ɔ̧mà yu bòt bu bɔ zi èntɨ̧ɨ̧ wɔb ane tò la àa bɔ la. È li me wu àfɨ̀Ꞌ yaa ale, Mbɔ̧ɔ̧mà kà ziꞋ ntsàà Fo zi, nkàà nê Mbɔ̧ɔ̧mà li tà kà zîꞋ ndɔ̀ke a Yesò etsàa a ègwet, e ghɨ̌ taa bɔ ènɨ̧ vi.
Yesò nê, “Èntɨ̧ɨ̧ am aà mbɨ̀a àfɨ̀Ꞌ yaa. È ngu anè laꞋnê ghà à? ‘Tè betsiꞋa e nê Tǎt am tsì am a èbem ngoꞋ yaa?’ ChaꞋ è nka shu ale a, nkàà nê e ndi nkɨ̀Ꞌɨ̂ a sitsǎꞋ ŋàa mbɨ̀Ꞌɨ̀ eye ngoꞋ yaa.
È li ntsìꞋi àli yeamɔꞋ, àlia èpǎ̧ Màntsea a ègwet a kùꞋ, Yesò ko nê, àfɨꞋa ye bɔ ndɨ yèa sǎ sitsǎꞋ yàa e ghǎ ekwene ane tǎt vi la a tsiꞋa nkùꞋà. Mbɨ̀Ꞌɨ̀ tà yaŋe wua nkɔ̀ŋkà bòt bu è wu bi a ngɔ̀ŋ ŋaa la, tà pàa nyɨ̀Ꞌte èkɔŋ vi ane yɔb tè ngà ndìà.