21 Ma nia ka soree isana, Lio fasi, nau ku ade naa sulia bae lamu asi kula eri lau boo, na nau kwasi ogea toaa susu nei no ṉata mai suusia taa la faisia na ba.
Mania do ne farana, e ai si ei boo, na kera ilia kai ’uria doorana kera asi do ki sui boo, fasi kai aofia ni foa asi lio ni kwaitatakomi la, ne mamana asi do uria tha God ki, fasi kai tae faisia abula taa la toa eki.
Nau ku soree isamulua, Nia si tatae mena si falea, uria nia wane na kero ado, ma sui, uria ne seeraraa ana gani la, nia kai tatae, ka fale sulia rofe la ne rofea.
Mado e a’i lima akwalee wane kokoto ki keka to bada i la toaa susu eri: oki thau labatanida lau bada, mado? osi suusia taa la faisia toaa eri inunufana lima akwalee wane kokoto eki na kera ni iei?
Ma ni nau kwai adea na kulee toa na keki inoto faamau keki thafali mai ani oe, ma nau kwai falea lea la ifamu, kwai faabaitaa thatamu; ma kai lea iana imole ki inunufamu:
Mado so abula lea, keki ala fafi oe, mado? mada sa abula lamu e a’i si lea, do ifana abula taa la ka teo bana i maana olofolo. Ma do eri kai thathami oe, ma oki inoto iana.
Rikia fasi si maṉa eri, toaa susu nei na ni karaṉi mai fasi kwa thaka uria, ma toaa eri e faekwa: ku thathamia oki alamatai nau kwai thaka kau uria (do faekwa neri, mado?), ma nau kwai maruki.