22 Mé njéh mene, mè né bí kènê tueé, bí táré sér yo. Lètenè beèh dɔɔ́ŋ nuaré déì kú ndé ŋgwéh, ŋerré lom nde né bàtô.
Yo taré cu ye bɔ́ dɔɔ́ŋ, bɔ́ yila baá-re yieê ndɔ.
Pɔ̂l den cuù ye bɔ́ a: «Bí táré temé tarè belà! Mè né gi Càŋ mò kɔɔ́; à bɔɔ́ nde né faá à la naâ mè tueé nɔ.
Bí yíé bá yáb yieè, te gam bí. Mè tueé bí, né mene yúlí feèh nuaré déì lèr nyì ndé ŋgwéh.»
Bɔ̀ déì a, wèh béh-toû, bɔ́ gwagá mé njéh, bɔ̀ déì weh ten bàtô. Bɔ́ lé bɔɔ́ naâ ménâ, te béh nde ye dɔɔ́ŋ yili yuo.
Pɔ̂l yeé ŋene aá ménâ, ye kwaá-taâb mé bɔ̀ sɔ́jì a: «Mɔ bɔ̀ fár-bàtô bɔ̀ hên lè bàtô dèn lè ŋgwéh, bí nde gi né dùà kum le.»
Cíbíteèn sâ, Fehtoò beèh ŋené yuo kelà toò Pɔ̂l, ye bú a: «Môn, fágá feh! Wò sòn mò ká Jerusalem tueé sɔm aá kèn, kɔ wò nde cu sòn mò ké Rɔ̂m mân tueé ndɔ.»