13 «Nùà ŋueèh doô ye ŋene aá ménâ, ye nyí bɔɔ́ nde né naàn wee? À deên ndɔ, ye: Nyí kènê tema njií nde aá ŋuna nyî yíé-temê; merré déì dé seèn, bɔ́ nde né bú veéh.
Càŋ hên bɔɔ́ né njií mé sé bɔɔ́ mene naàn, *sóú Músì sé lé bɔ́ kòmò ná ŋgwêh. Lòù sam, nùàr léláŋ seèn sóú jòlò kòmò bèh. Né dé cî mé Càŋ lé tema njií naâ Ŋuna seèn nùà njèh ká lè wɔ́ŋe mé yo dé nùàr yoòr faá nùà veên nɔ, te à kuú weh cio beèh, ju tené.
Piêr yeé baá sònò mân tueé den, bègè déì ba wula suagà ter, ka sie bɔ́ beè. Hueh déì né yí lètenè-bɔ̀ ŋgulí den ye: «Hên né Huaán yíé-temê mò, temé mò né lè mé bú nɔré, bí ŋgwé gí sòn seèn.»
Ma kû doô né ka méménâ yagá den, nùà téná-juù hèllè bú mé njéh táŋ ŋgwéh. Yeé yɔgɔ́ baá, cieé déì à den kaà mé be seèn ye: Mè né kɔɔ́ ye mè Càŋ dùlà bèh, mè nùàr vèh bèh ndɔ.