Say Katawan so manangilaban ko; sikatoy mabiskeg a tirinsirak. Say Dios ko so manangyagel ko; tan no kaibak anggapoy pagpagak. Sikatoy singa samper a manasanib ed siak; iyaagel to ak tan iyaarawi to ak ed kaatapan.
Akin et onya lay paneermen ko? Akin et mapalaloy kagugunigon ko? Say Dios so panilaloan ko, tan sikato lamet so idayew ko, say manangilaban ko tan Dios ko.
Kaarawi toy daiset, dinmakmomo a sinmabid dalin so lupa to tan nampikasi, “Amak, no nayari komun, ipaliis mo siak yan kupay kairapan! Balet aliwan say linawak, no ag ingen say linawam, so nasumpal.”
O Dios, sikay Dios ko, tan pampipirawatan ta ka. Sika so pampipilalekay intiron inkatook; say kamarerwak so napnapgaan ed sika, a singa naksawan, amagaan, tan kinmelang a dalin.
“Ag mo ak bebembenan,” kuanen Jesus ed sikato, “ta ag ak ni inmatagey a linmad Ama. Onla ka ingen ed saray agagik a lalaki tan ibagam ed sikara a kuanko, ‘Onatagey ak ya onlad Amak tan Ama yo, Dios ko tan Dios yo.’”
Nen sakey ya alas tris ed ngarem, inmeyag si Jesus na makmaksil, “Eli, Eli, lema sabachthani?” a labay ton ibaga, “Dios ko, Dios ko, akin et inkaindan mo ak?”
Narerengel koy paneesaesan na saray karaklan, “Makapataktakot ed anggan iner a pasen! Kanyan idalem tayod saray makankanepegan!” Anggan saray kakaarok a malet aalagden day kapelag ko. “Angangko nayarin palikdoen,” kuanda; “naerel tayo sirin tan makabawi tayo.”