22 അം പട്ടണത്തിൽ തെയ്വ ആലയമൊണ്ണും കണ്ടതില്ലെ; വൻ ചക്കിതിയൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവും കുഞ്ചി ആടും താൻ അത്തിലെ ആലയം.
ഒണ്ണാ മെച്ചക്കമാ കുമ്പിടുനവേരാ തകപ്പനെ ആത്തുമാവിലും ചത്തിയത്തിലും കുമ്പിടുകേക്ക് പോനെ; ഇപ്പണേ വന്തുമിരുക്കിനെ. ഇകനെ കുമ്പിടുനവേരാളതാൻ തകപ്പനുക്ക് പിരിയം.
“ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവുമാനെ” മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചൊന്നെ.
അതുവോലെ ആകെ കളറീം, “അന്താൻ, വൻ ചക്കിതിയൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവേ, നിൻ നായവിതികാട് ചത്തിയമാനതും നീതിയൊള്ളതും താൻ” ഒൺ ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
പിന്നെ കോയിമെ കട്ടിലുകാൽ നാല് ചീവാതികാട്ടുക്കും മൂപ്പരുകാട്ടുക്കും നടുവയെ അറുക്കപ്പട്ടതുവോലെ ഒരു കുഞ്ചി ആട് നിക്കിനതാം ഏൻ കണ്ടെ; അത്തുക്ക് ഏളു കൊമ്പും ഏളു കണ്ണും ഒണ്ടായെ; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ അത്തത്തുക്കും കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ ഏളു തെയ്വ ആത്തുമാവുകാടുതാൻ അത്.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വത്തുക്ക് വേണ്ടതാനെ എല്ലാ കുണമും കിരിശ്ത്തുവിലെ ഉടമ്പിൽ താനേ ഇരുക്കിനത്.
ഏശു അവേകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “പെൺമ്പുള്ളേ നീ എന്നെ നമ്പ്, നിങ്കെ തകപ്പനെ കുമ്പിടിളത് ഇം മലേലുമില്ലെ എരുശലേമിലുമില്ലെ ഒണ്ണൊള്ളെ ഒരു കാലം വരുവപ്പോനെ.
അവറെ തെയ്വത്തിലെ പണ്ണക്കാറനാനെ മോശേലെ പാട്ടാം കുഞ്ചി ആട്ടിലെ പാട്ടാം പാടി ചൊല്ലിയത്, “വൻ ചക്കിതി ഒള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവേ, നിൻ ചെയ്തികെ ചരിയാനതും അരിശുകവുമാനത്. എല്ലാ രാച്ചത്തിലേം രാശാവേ, നിൻ വശികാട് നീതിയൊള്ളതും ചത്തിയമാനതും താൻ.
വൻ ചക്കിതി ഒള്ളെ കരുത്താവാനെ തെയ്വമേ, മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ആനവനേ, നീ വൻ ചക്കിതിയാലെ അതികാരം നടത്തിനവൻനാലെ എങ്കെ നിനക്ക് ചോത്തിരമെ ചൊന്നെ.
നാല് ചീവികാട്ടുക്കും ആറാറ് ഉറകും ഉറകുക്ക് അടീലേ നുറേ കൺകാടും നുറഞ്ചിരുക്കിനെ. അവറെ റാവും പകലും ഇടെ തടനാതെ, “മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ” ഒൺ ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
അവനുക്ക് ഒള്ളതുകാട് മുച്ചൂടും കിരിശ്ത്തുവിൽ പിശയ്ക്കെ വയ്ക്കിളത്തുക്ക് തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമൊണ്ടായെ.
ഏനും തകപ്പനും ഒരേ ഒൺതാൻ.”
ചാതികാടെ തോൽവി അടയെ വച്ച് നേടുകേക്ക് ഉരുക്കൊള്ളെ വാൾ അവൻ വായിൽ നുൺ പുറപ്പടിനെ; അവൻ ഇരുമ്പു കോലിൽ അവറളെ അതികാരം നടത്തും; വൻ ചക്കിതി ഒള്ളെ തെയ്വത്തിലെ കൂശിലേം കോപത്തിലേം ചക്കെ അവൻ മെതിക്കും.
ഇം പേയ്കാട് വൻ അരിശുകങ്കാടെ ചെയ്യെ; അവറെ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളെ തെയ്വത്തിലെ വൻ നാളിലെ പടേക്കുചൂട്ടി പൂമിനാട്ടിൽ ഒള്ളെ എല്ലാ രാശാക്കൻമാരുകാടാം ചേത്ത് വയ്പ്പേക്ക് മൊത്തമാ പുറപ്പട്ടെ.
അത്തുക്ക് അവൻ അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ ഇം കാണെ വലിയെ ആലയം ഒരു കല്ലുക്കു മീത്തോട് ഒരു കൽകൂടി നാതെ നാശമായ് മണ്ടും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ അവറെ തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോടിരുന്ത് തെയ്വ ആലയത്തിൽ റാപ്പകൽ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടിനെ; കോയിമെ കട്ടിലിൽ ഇരുക്കിനവൻ അവറാത്തുക്കു കൂടാരമായിരുക്കും.
കോയിമെ കട്ടിലേക്കു നടുവെ ഒളെള കുഞ്ചി ആട് അവറളിലെ ഇടയനാകും; അവൻ അവറളെ മേച്ച് ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തുകാക്ക് നടത്തും. തെയ്വം ഉടയാ കയ്യാലെ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുടച്ചൊറിയും.”
ചേരെ പെണ്ണാളും മത്തും പളകാപ്പോയനാലെ ചുത്തമാനവേരാതാൻ. കുഞ്ചി ആട് പോനാനെല്ലാം അവറെ അവനുക്ക് പുറകോടേ പോകേം ചെയ്യിനെ; അവറളെ തെയ്വത്തുക്കും കുഞ്ചി ആട്ടുക്കുംചൂട്ടി തലകനിയായ് മനിശെ മാനടവനിടേൽ നുൺ വിലേക്ക് വായ്ങ്കി കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
തെയ്വം അവനിൽ മകത്തപ്പട്ടിരുക്കിനതൊണ്ണാ തെയ്വം അവനെ തന്നേത്തിലേ മകത്തപ്പടുത്തും; പെട്ടൊണ്ണേ അവനെ മകത്തപ്പടുത്തും.