2 അവൻ പിശാശും ഉരുമനും ഒണ്ണൊള്ളെ പശേ പാമ്പാനെ വൻശർപ്പമെ പുടിച്ച് ആയിരം വരിയത്തുക്ക് ചങ്കലീൽ ഇട്ടെ.
പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
പൂമിനാടെ ബൂറാ ചത്തിയത്തിൽ നുൺ അലക്കശ്ശിക്കിനെ പിശാശും ഉരുമനുമാനെ വൻശർപ്പമാനെ പാമ്പാം അവൻ തൂതരുകാടാം മേലോകത്തിൽ നുൺ തള്ളി പൂമീക്ക് ഒറിഞ്ചെ.
തെയ്വം കൊടുത്തെ അതികാരത്തിൽ നിലെ നില്ലാതെ ഉടവനുടവൻ ഇടമെ വുട്ടൊറിഞ്ച് പോയെ തൂതരുകാടെചൊല്ലി നിങ്കെ നിനച്ചോനിൻ. അവറളെ നായമിടിനെ അം ചരിയാനെ നാളേക്കുചൂട്ടി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചങ്കിലീൽ പടുത്തി ഇരുട്ടിൽ ഇട്ടിരുക്കിനെ.
ഇം ഉലകത്തിലെ നായവിതി ഇപ്പതാൻ; തെയ്വം ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയെ ഇപ്പെ പുറത്തുക്ക് ഒറിഞ്ച് പോട്ടാകും.
നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമാ ഇരിൻ; നിങ്കെ എതിരാളിയാനെ പിശാശ് കതറിനെ ശിങ്കം വോലെ ആരെ പുടിച്ച് വുശുങ്കും ഒൺ നോക്കി ചുത്തി നടക്കിനെ.
മക്കെ ഉടമ്പും ഇലത്തമും ഒള്ളവേരാനാലെ അവനും ഉടമ്പും ഇലത്തമുമൊള്ളവനായ് ചാവുക്ക് അതികാരിയാനെ പിശാശെ ഉടയാ ചാവാലെ നീയ്ക്കെ.
തെയ്വം നങ്കാക്ക് പുടീയൊണ്ണേ നിമതിയെ തന്ത് പിശാശിയെ നിങ്കെ കാലുക്കടീലാക്കും. നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവു ഇരക്കം നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കട്ടെ.
ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയെ ഇപ്പണേ വിതിച്ചിരുക്കിനതുനാലെ നായവിതിയപ്പത്തീം ഉലകത്തുക്ക് ഉതവാളി പോതം വരുത്തും.
ഏൻ കണ്ടെ ചീവാതി പുള്ളിപ്പുലീക്കൊത്തതും അത്തിലെ കാൽ കരളീലതുവോലത്തതും വായ് വന്ത് ശിങ്കത്തിലെ വായ് വോലേം ഇരുന്തെ. അത്തുക്ക് വൻശർപ്പം ഉടയാ ചക്കിതിയാം പതവിയാം വലിയെ അതികാരമാം കൊടുത്തെ.
വൻശർപ്പം പെൺമ്പുള്ളേകാക്ക് കൂശോറി, തെയ്വ കൽപ്പനെ പാലിക്കിനവേരാളും ഏശു ചൊല്ലിയെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യെ ആളുകേം അപ്പിൺ മക്കളിൽ മീതിയിരുന്തവേരാളുമാനവേരാകാൽ പടേ വെട്ടുകേക്ക് പുറപ്പട്ടെ; അവൻ കടലോരത്തിലെ മണലിൽ നുണ്ണെ.
ശർപ്പം പെൺമ്പുള്ളയെ തണ്ണീൽ മുക്കുവേക്കുചൂട്ടി അവേക്ക് പുറകോടേ ഉടയാ വായിൽ നുൺ ആത്തിൽ വോലെ വൻ തണ്ണിയെ കടത്തിവുട്ടെ.
തന്നെ പൂമീക്ക് തള്ളി ഇട്ടാച്ചെ ഒൺ വൻശർപ്പം കണ്ടാലെ ആൺ പുള്ളെ പെത്തെ പെൺമ്പുള്ളയെ തണ്ടനേ ചെയ്കേക്ക് പുറകോടേ ഓടിയെ.
അവൻ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “വലിയവനാനെ തെയ്വ മകൻ ഏശുവേ, എനക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? തെയ്വമെ നിനച്ച് എന്നെ അലക്കശ്ശിക്ക വയ്യാതേൻ?” ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
അവറെ ഇകനെ, “തെയ്വ മകനേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? നേരത്തുക്ക് മിന്നേ എങ്കളെ അലക്കശ്ശിക്കേക്ക് വന്തതീ?” ഒൺ കതറി ചരിയാനതാ വുളിച്ച് കേട്ടെ.
ചീവാതീക്ക് അതികാരമെ കൊടുത്തനാലെ അവറെ അം വൻശർപ്പമെ വണയ്ങ്കെ. “ചീവാതീക്ക് തകുന്തെ ആൾ ആര്? അതും മത്തും പോരടിക്കുകേക്ക് ആരുനാലെ മുടിഞ്ചോകും?” ഒൺ ചൊല്ലി ചീവാതിയാം വണയ്ങ്കെ.
പാതാളത്തിലെ തൂതൻ താൻ അത്തിലെ രാശാവ്; അവനുക്ക് എബുറായെ പാശേൽ അബതോൻ ഒണ്ണും കിരീക്ക് പാശേൽ അപ്പൊല്ലുവോൻ ഒണ്ണും പേര്.
ആരൊണ്ണാലും എൻ നാമത്തിൽ കൂരകാടമോ അണ്ണൻ തമ്പിയേരമോ പെയ്ങ്കാകാടമോ തായ് തന്തേരമോ പുള്ളെ കുട്ടികളയോ ഉശങ്കാടമോ വുട്ടൊറിഞ്ചാ എല്ലാം നൂറിരട്ടിയായ് കിടയ്ക്കുകേം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ അവൻ അവകാശമാക്കുകേം ചെയ്യും.
വശിയരുകിൽ ബൂന്തെ വിത്തുവോലതാൻ ചിലവേരാ തെയ്വ വശനമെ കോക്കിനത്. ചിലവേരാ വശനമെ കേട്ട് ഇതയത്തിൽ വച്ചാലും തൊപ്പനൊൺ മുനികാട് വന്ത് തെയ്വ വശനമെ ഇതയത്തിൽ നുൺ എടുത്തൊറിയും.
മേലോകത്തിൽ വോറൊരു അടകാളം കാൺമ്പയായെ; ഏളു തലേം പത്ത് കൊമ്പും ഏളു രാശമുടീമായ് തീ നെരുപ്പുവോലത്തെ വൻശർപ്പം.
അത്തിലെ വാൽ വാനത്തിലെ വെള്ളികാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു അംശമെ വലിച്ചുകൂട്ടി പൂമിനാട്ടുക്ക് ഒറിഞ്ചെ. പെതുക്കുവേക്കൊള്ളെ പെൺമ്പുള്ളെ പെത്തവോളയേ പുള്ളേ തിൻബേക്ക് വൻശർപ്പം അവേക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് വന്തെ.
ആയിരം വരിയം ഓയിനവോളെ ഉരുമനെ തടവറേൽ നുൺ പിരിച്ചു വുടുക്കും.
അവറളെ വഞ്ചനെ ചെയ്യെ പിശാശെ ചീവാതീം നരി പലകപ്പാട്ടുകാറനും കിടക്കിനെ കെന്തകെ തീ പൊയ്യനുക്ക് ഉന്തിയിട്ടാകും; അവറെ എണ്ണേക്കും റാപ്പകൽ വൻ ചിക്കയടയും.