15 വോറൊരു തൂതൻ തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ പുറത്തിൽ വന്ത് മഞ്ചീൽ ഇരുക്കിനാകാക്ക്, “കൊയ്ത്തുക്ക് നേരം വന്തിരുക്കിനെ; പൂമീൽ വെള്ളാമെ വിളഞ്ച് ഉലന്തിരുക്കിനനാലെ നിൻ കിള്ളിയെ വുട്ട് അറ്” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
നെൽ മണി വിളഞ്ച് അറുക്കുവേക്കാനവോളെ ഉടയാ വന്ത് കിള്ളീൽ അറുത്തെടുക്കും.”
കളെ വിതച്ചെ എതിരാളി എന്നത് പിശാശും അറുപ്പു കാലമെന്നത് ഇവ്വുലകത്തിലെ കടശി കാലമും കോതമ്മെ അറുക്കിനവേരായെന്നത് തെയ്വ തൂതരുകാടും താൻ.
തീകാൽ അതികാരമൊള്ളെ വോറൊരു തൂതൻ ആകെ കളറീൽ നുൺ പുറപ്പെട്ട് ഉരുക്കൊള്ളെ കിള്ളിയെ പുടിച്ചിരുന്താകാൽ, “പൂമിനാട്ടിൽ മുന്തിരി കായ് പശുത്തിരുക്കിനനാലെ നിൻകാലെ ഉരുക്കൊള്ളെ കിള്ളിയെ എടുത്ത് മുന്തിരി വള്ളീലെ കുലേ അറിൻ” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
കതിരെ അറുക്കിനെ വരേക്ക് കോതമ്മേം കളേം മൊത്തമാ വളറട്ടെ; അറുക്കിനെ കാലത്തിൽ കതിരെ അറുക്കിനവേരാകാൽ മിന്നേ കളെ പുടിയ്ങ്കി ചുട്ടൊറീളത്തുക്ക് കെട്ടുകെട്ടാ കെട്ടുകേക്കും കോതമ്മെ എൻ ചാവാടീൽ കൂട്ടി വയ്പ്പേക്കും കൽപ്പനേ ഇടുവിളെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഉടയാ കോപ്പിയെ വാനത്തിലേം പൂമീലേം ഇടേക്ക് ഊത്തിയെ; അമ്പോളെ, “എല്ലാം നടമായേയെ” ഒൺ ഒരു ചരിയാനെ ചത്തം തെയ്വ ആലയത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലേൽ നുൺ വന്തെ.
തകപ്പരുകാട് ചെയ് വന്തതുമേ നിങ്കളും ചെയ് മുടീനിൻ.
ഇത് ഏളു കെടുതികളൊള്ളെ ഏളു തൂതരുകാടും വെടിപ്പൊള്ളതും പളപളക്കിനതുമാനെ അല്ലാരിയൻ തുണിയെ ഇട്ട് നെഞ്ചി കൊട്ടേൽ പൊൻ കച്ചയാം കെട്ടി തെയ്വ ആലയത്തിൽ നുൺ പുറത്തുക്ക് ഉറങ്കിവന്തെ.
പിന്നെ ഏൻ വൊളുത്തെ മഞ്ചാം മഞ്ചീൽ മനിശൻ മകൻവോലത്തെ ഉരുവമൊള്ളെ ഒരാ തലേൽ പൊൻ കിരികിടമാം കയ്യിൽ ഉരുക്കൊള്ളെ കോങ്ക്റാവ് കിള്ളിയാം പുടിച്ച് ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ.
“ചുത്തമാനവനും ചത്തിമായവനുമാനെ വലിയവനാനെ കരുത്താവേ, പൂമീൽ കുടിയിരുക്കിനെ ആളുകളെ നായം വിതിച്ച് എങ്കെ ഇലത്തത്തിലെ വയ്രായ്ക്കമെ ചെയ്കേക്ക് എങ്കെ എത്തിനെ കാലം കാത്ത് ഇരുക്കോണും” ഒൺ അവറെ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊന്നതെ കേട്ടെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്കുചൂട്ടി എങ്കെ അവറകാൽ വശനമെ ചൊന്നതെ വിലക്കുകേക്ക് എകൂതര് നോയ്ക്കെ; ഇകനെ എപ്പണും ചെയ്കിട്ടേ ഇരുന്തെ പാപങ്കാടെ അവറെ ചെയ്യോച്ചെ. ഒണ്ണാ കടശീക്ക് തെയ്വത്തിലെ കോപം അവറളേത്തിൽ വന്തേയെ.
അത് കായത്തുക്ക് പൊറുമെ കിടച്ചെ മുതേലെ ചീവാതിക്കുചൂട്ടി അതികാരമെ നടത്തിയെ; അകനെ അത് പൂമിനാടാം അത്തിൽ ഉശിരോടിരുക്കിനവേരാളാം കായം നന്തിയെ മുതേലെ ചീവാതിയെ വണയ്ങ്കെ വച്ചെ.
അന്നേരം മേലോകത്തിലെ തെയ്വ ആലയം തുറന്ത് അവനിലെ നീമപെട്ടകം അവൻ ആലയത്തിൽ വെളിപ്പട്ടെ; മിന്നലും ഒച്ചേം ഇടിയിടിക്കലും പൂകമ്പമും വൻ കൽമശേം ഒണ്ടായെ.
അമ്പോളെ മഞ്ചീക്ക് മീത്തോടിരുക്കിനാ അം കിള്ളിയെ പൂമീക്ക് വീശി വെള്ളാമെ അറുത്തെടുത്തെ.
വോറൊരു തൂതൻ മേലോകത്തിലെ ആലയത്തിൽ നുൺ പുറപ്പട്ടെ; അവൻ കയ്യിലും ചരിയാനെ ഉരുക്കൊള്ളെ ഒരു കിള്ളിയെ പുടിച്ചിരുന്തെ.