1 അതോഞ്ച് അളവുകോൽ എൻ കയ്യിൽ തന്ത് തൂതൻ എൻകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “നീ പോയ് തെയ്വ ആലയമാം ആകെ കളറിയാം അളന്തെടുക്കുകേം അത്തിൽ കൊണ്ടാടിനവേരാളിലെ എണ്ണമാം എടുക്കുകേം ചെയ്യോണും.
എൻകാൽ കുരവുട്ടാക്ക് പട്ടണമാം അത്തിലെ വാതലുകാടാം മതിലാം അളക്കിളത്തുക്ക് പൊന്നുകൊണ്ട് ഒരു അളവുകോൽ ഒണ്ടായെ.
ഉശിരൊള്ളെ കൽ ഒണ്ണവോലെ നിങ്കളക്കൊണ്ട് തെയ്വം അവൻ പിശയ്ക്കിനെ കോയിലെ വേലെ ചെയ്യിനെ; ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമാനതും ആത്തുമീകെ ആകമെ ചെയ്വേക്കുചൂട്ടി അങ്ക് ചുത്തമാനെ പൂയാരിയേരുകാടായ് നിങ്കെ വേലെ ചെയ്യിനെ.
അതുനാലെ അവനിൽ നമ്പുനെ നിങ്കളയോ ഇരുട്ടിൽ ഇരുന്ത് അരിശുകമാനെ ഉടയാ വെളിച്ചത്തിൽ പിശയ്ക്കുവേക്ക് പുറിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ ചുത്തമാനെ ചൊന്തെ ചാതീ ചനമുമായ്ക്കവൻ നല്ലെ നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ചൊല്ലി കൊടുക്കുവേക്കുചൂട്ടി പൂയാരിയേരുകാടായും രാശാവുകാടായും നിങ്കെ ആയിരുക്കിനെ.
തെയ്വത്തിലെ ആലയത്തുക്കും ചിലകാട്ടുക്കും മത്തും എന്തൻ പൊരുത്തം? നങ്കെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ ആലയംതാനേ? “ഏൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് അവറളും മത്തും നടക്കുകേം ചെയ്യും ഏൻ അവറെ തെയ്വമും അവറെ എൻ ചനമും ആയിരുക്കും” ഒൺ തെയ്വം ചൊല്ലിയിരുക്കിനതാനേ?
പിന്നെ അവൻ എൻകാക്ക്, “നീ ഇനി അനേകം വർളാടുകാടാം രാച്ചങ്കാടാം പാശകാടാം രാശാക്കൻമാരുകാടാം പത്തി പലകേൽ പാടെ വേണ്ടിയിരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.