8 പെട്ടൊൺ അവറെ ചുത്താം നോയ്ക്കതും ഏശുവെ മട്ടുമല്ലാതെ തങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ വോറാരാം കണ്ടതില്ലെ.
ഇകനയേ മൂണുവട്ടം അം കുരൾ കേട്ടെ; പെട്ടൊൺ ഏനമെ മീത്തിലെ വാനത്തുക്കേ തിരുപ്പി എടുത്താച്ചെ.
പുടീയൊൺ അവറെ കൺ തുറന്ത് അവൻ ആരൊൺ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായെ. അപ്പണേ അവൻ അവറെ കണ്ണുക്ക് മില്ലോട് നുൺ മാഞ്ചെ.
അം ചത്തം ഒണ്ടായെ നേരം ഏശുവെ മട്ടുംതാൻ അവറെ കണ്ടത്; അവറെ കണ്ടതാം കേട്ടതാം അം നാളുകേൽ ആരുകാലും ചൊല്ലാതെ ഉടവുറെ ഇതയത്തിലേ വച്ചെ.
അന്നേരമേ മഞ്ചി വന്ത് അവറളെ മൂടിയതും, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ, ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ” ഒൺ കുരവുട്ടെ ചത്തം കേട്ടെ.
മനിശൻ മകൻ ചത്തവേരാ ഇടേൽ ഇരുന്ത് ഉശിരോറി എന്തി വരിനതുവരേക്ക് ആരുകാലും അവറെ കണ്ടതെ ചൊൽവാനില്ലയൊൺ മലേൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തവോളെ അവറകാൽ ഏശു ചൊല്ലിയെ.