48 കാത്ത് അവറാത്തുക്ക് എതിരാ നുണ്ണനാലെ അവറെ വള്ളമെ തുശഞ്ച് ചോന്തോനതെ അവൻ കണ്ടെ; തലക്കോശീൽ അവൻ തണ്ണി വശിയേ നടന്ത് വന്തോൺ അവറളെ വുട്ടു മില്ലോട്ടുക്ക് പോകേക്ക് നോയ്ക്കെ.
അവറാത്തുക്ക് പോളെ കൂറാക്ക് കിട്ടെ ആയവോളെ തനക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് പോവവോലെ ഏശു നടിച്ചെ.
അവൻ നടുക്കൂർ ശാമത്തിലോ തലക്കോശീലോ വരിനതൊണ്ണാ അന്നേരമും ഉശാരാ അയന്തിരുക്കിനെ വേലക്കാറാ ഓകമൊള്ളവേരാ.
അവൻ പുറന്തത് മനിശൻ ഇലത്തത്തിലോ ആൺ പിരിയത്തിലോയില്ലെ, ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിൽ നുൺതാൻ അവൻ പുറന്തത്.
അന്നേരം വള്ളം കരേൽ നുൺ തുലേലും, കാത്ത് അവറാത്തുക്ക് എതിരാ വീശിയനാലെ ശിശിയരുകാട്ടുക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് പോകേക്ക് കൂടാതായെ.
കളവാണി വരിനെ നേരം ഇന്നതൊൺ കൂരക്കാറനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായാ അവൻ അയന്തിരുക്കുകേം ഉടയാ കൂരയെ തുരക്കുകേക്ക് വുടാതിരുക്കുകേം ചെയ്യും ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
റാവായവോളെ ശിശിയര് ഇരുന്തെ വള്ളം തേക്കത്തുക്ക് നടുവെ ആയെ അന്നേരം ഏശു കരേകത്തിൽതാൻ ഒണ്ടായെ.
അവൻ തണ്ണീൽ നടക്കിനതെ ശിശിയര് കണ്ടാലെ, “പേയ്താൻ അം വരിനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയാലെ അരണ്ട് പറന്ത് ചരിയാനത്തിൽ കതറി കോന്തെ. അന്നേരം ഏശു അവറകാൽ, “പേടിയാതേൻ; ഇതി ഏൻതാൻ; നിങ്കെ പേടിയാതേൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കൂര ഉടയാ വരുനത് അന്തിയോടോ നടുക്കൂർ ശാമത്തിലോ കോശി കൂവുനവോളയോ പിലച്ചേക്കോ ഒൺ തിക്കിനാത്തനാലെ കവുനമായിരിൻ.