1 ചിലനാ ഓഞ്ച് ഏശു കവർന്നകൂം ഒണ്ണെ ഇടത്തുക്ക് തിരുമ്പി വന്തെ; ഇം ചേതി കൂറാ ഒത്തേ വെളിവായെ.
ഏശു എകൂതാവിൽ നുൺ കെലീലാവിൽ വന്തേയതൊൺ അവനുക്ക് കേൾവിപ്പട്ടവോളെ അവൻ ഏശുവുകാക്ക് വന്തു ചങ്കട്ടമായ് കിടക്കിനെ തൻ മകനുക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കാമീ ഒൺ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
അതോഞ്ച് ഏശു അങ്കെ വുട്ടു ശോര് ഒണ്ണെ ഇടത്തുക്ക് പോയ് അങ്കിളെ ഒരു കൂരേൽ ഇരുന്തെ; ഇതെ ആരുക്കും തിക്കിനൊണ്ടാവാനില്ലെ ഒൺ ഏശു നിനച്ചെ; ഒണ്ണാ എപ്പണുമ്പോലെ ഏശു വന്തെ ചേതി പെട്ടൊൺ അങ്കെല്ലാമായെ.
അന്നേരം ചിലവേരാ തളന്ത് കിടന്തെ ഒരാളെ പായോടെ ചിമ്പി കുടത്ത് ഏശുവുക്ക് മില്ലോട് കിടത്തുകേക്ക് പാടുവെട്ടെ.
ഒണ്ണാ അവൻ പോയവശീൽ ഉടയാക്ക് കിടച്ചെ ചുകമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിടന്ത് പോയെ; അതുനാലെ ഏശുവുക്ക് പുറത്തിൽ ഉറങ്കി നടപ്പേക്ക് കൂടാതെ ആൾ നാത്താനേ ഇരുന്തെ; അപ്പണും എല്ലാ ഇടത്തിൽ നുണ്ണും ആൾകെ വരുമെ.
ഏശു വള്ളത്തിലോറി തേക്കത്തുക്ക് ഇക്കറോടൊള്ളെ ഉടയാ പട്ടണത്തുക്ക് തിരുമ്പി വന്തെ.
ഇം ഒച്ച ആയവോള ആൾക്കന്നെ വന്ത് കൂടിയെ; അവറെ കുരവുട്ടത് ഒവ്വൊരുത്തനും ഉടവനുടവൻ പാശേൽ കേട്ടനാലെ വന്തിരുന്തവേരാ വെരുണ്ടേയെ.
അവൻ നശരത്ത് ഒണ്ണാൽ ഇരാതെ ശെബുലൂനിലേം നപ്ത്താലീലേം എല്ലയാനെ കെലീലാ തേക്കമരികിലെ പട്ടണമാനെ കവർന്നകൂമിൽ പോയിരുന്തെ.
തൊപ്പനൊൺ ഏശു ഇരുന്തെ കൂരേക്ക് ഒരുത്തിനകൂടി ഇടനാതെ മാനടവൻ വന്ത് കൂടിയെ. അന്നേരം അവറാത്തുക്ക് ഏശു തെയ്വ കാരിയമെ ചൊല്ലി കൊടുത്തെ.
പിന്നെ അവറെ കൂരേക്ക് പോയവോളെ മാനടവൻ അവൻകാക്കു വന്തനാലെ തീൻ തണ്ണീ കുടിപ്പകൂടി നേരം കിടയാപ്പോയെ.
അവറളെ വുട്ടോൺ ഏശു കൂരേൽ വന്തതും ശിശിയര് പുറകോടേ വന്താലെ “എതിരേം കതയവോലെ മറവാ ചൊല്ലിയത് എന്തനേത്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
കൂരേൽ വന്തവോളെ വോറാരും നാപ്പോയെ തന്നിക്കാട് ഏശുവുകാക്ക് വന്ത്, “എങ്കനാലെ അതു നടകാപ്പോയതെന്ത്?” ഒൺ കോളാരാ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “‘വയ്ത്തിയാ, മുതെ നീ നിന്നമേ ചുകമാക്ക്’ ഒണ്ണെ വലിയോര് ചൊല്ലുവോലെ നീ കവർന്നകൂമിൽ ചെയ്യെ എങ്കെ കേട്ടെ കാരിയങ്കാടെ നീ പുറന്തു വളന്തെ ഇന്നാട്ടിലും ചെയ്യൊൺ നിങ്കെ എൻകാൽ കണ്ടിപ്പാ ചൊല്ലും എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒൺ അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.