5 മടയകത്തിൽ ഓറിയപ്പെ വെള്ളത്തുണിയെ ഇട്ടാലെ ഒരാ വലത്തകോടിരുക്കിനതെ കണ്ട് അവറെ അരണ്ടേയെ.
പിന്നെ മുതെ കല്ലറകാൽ വന്തെ ഇനിയോരു ശിശിയനും കല്ലറയകത്തുക്ക് പോയെ; അവൻ അതെ കണ്ടു നമ്പിയെ.
അവൻ ഉരുവം മിന്നൽ വോലത്തതും അവൻ ഉടനടെ മഞ്ചിവോലെ വെൺമയാ വൊളുത്തുമിരുന്തെ.
അവൻ കരുത്താവിലെ തൂതനെ കണ്ടവോളെ പേടിച്ച് വെരുണ്ടു പറന്തേയെ.
പെട്ടൊൺ അവുടെ നുണ്ണവേരാ ഏശു വരുനതെ കണ്ടാലെ വെമ്പിയോൺ ഓടിവന്ത് ഏശുവെ വണയ്ങ്കെ.
ഇതെ കണ്ടോൺ അവറെ അരണ്ടാലെ, “അമ്മച്ചേ, ഇതെന്തൻ പുതുവൻ ഉവതേശം? മുനികൂടി അവൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ തങ്കളേ കുരവുട്ടെ.
പിന്നെ ഏശു പത്തിരോശാം ഓകന്നാനാം ആക്കോവാം കൂട്ടിയെടുത്ത് ഒരുത്തിനെ മില്ലോട്ടുക്ക് പോയെ. അന്നേരമെല്ലാം ഏശുവുക്ക് ചരിയാനെ കവലേം മനെ നോവും ആയേയെ.
കുറിപ്പാ മില്ലോടേ നോയ്ക്കതൊണ്ണാ കല്ലെ ഉരുട്ടി മാത്തി വച്ചിരുക്കികി. അവുടനേ ചരിയാനെ കൽതാനിരുന്തെ.