47 നശരായൻ ഏശു വരിനെ ഒൺ കേട്ടതും, “താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമെ” ഒൺ വുളിച്ച് ചൊൽവെ തലവച്ചെ.
ഏശുവെ കണ്ടതും കതറിയോൺ, “നശരായനാനെ ഏശുവേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്ത്? എങ്കളെ നാശമെ ചെയ്വെ വന്തതീ? നീ ആരൊണ്ണും തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തെ ചുത്തമാനവനൊണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.”
ഏശു ഒണ്ണെ ഏൻ ശവകാട്ടുക്കുചൂട്ടി നിങ്കകാൽ ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊൽവെ എൻ തൂതനെ കടത്തിവുട്ടെ; ഏൻ താവീതിലെ വേരും തലവശിക്കാറനും വെട്ടമൊള്ളതുമാനെ പിലത്താൻ വെള്ളീം താൻ.”
ഏശു അങ്ക് ഇരുന്ത് മില്ലോട്ടുക്ക് പോയവോളെ ഇരണ്ടു കുരുടരുകാട്, “താവീത് മകനേ, എങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമെ” ഒൺ കതറി കോന്ത് പുറകോടേ പോയെ.
അത്തുക്ക് അവറെ, “നീ കെലീലാക്കാറനീ? തിരുവെളുത്തിൽ വാശിച്ച് നോക്ക് ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനും കെലീലാവിൽ നുണ്ണും വാരാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ അവൻ അവുടെ നുൺ പടിപ്പുരകാൽ ആയവോളെ വോറൊരു ഏവൽക്കാറത്തീം അവനെ കണ്ട്, “ചെൻ നശരായൻ ഏശുവിലെ കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായാതാൻ” ഒൺ അവുടെ ഒണ്ടായവേരാകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
അവ്വിടത്തിൽ നുൺ ഒരു കനാനിയാവുകാറത്തി പെൺമ്പുള്ളെ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ, എൻകാക്ക് കനിവെ കാട്ടോണുമെ; എൻ മകേക്ക് മുനിയോറി ചങ്കട്ടമായ് ഇരുക്കിനെ” ഒൺ കതറി കോന്ത് ചൊല്ലിയെ.
അം നശരായൻ ഏശു ഇം ആലയമെ പൂച്ചാകുമൊണ്ണും മോശെ നങ്കാക്ക് തന്തെ പുറമാണമാം ചട്ടമാം മാത്തുമൊണ്ണും ചെൻ വുളിച്ച് ചൊൽമതെ എങ്കെ കേട്ടെ” ഒൺ.
പിന്നെ പീലാത്തോശ് “നശരായൻ ഏശു എകൂതര് രാശാവ്” ഒൺ ഒരു കുറിപ്പെ എളുതി അതെ ഏശുവിലെ ശിലുവേക്ക് മീത്തോട് പതിയ്ക്കെ വച്ചെ.
വോറേ ചിലവേരാ, “ചെൻ കിരിശ്ത്തുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. ഒണ്ണാ വോറേ ചിലവേരാ, “കെലീലാവിൽ നുണ്ണീ കിരിശ്ത്തു വരിനത്?
അത്തുക്ക് നതാനിയേൽ, “നശരേത്തീ, അങ്ക് നുൺ വല്ലെ നൽമേം കിടയ്ക്കുമീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് പിലിപ്പോശ് അവൻകാക്ക്, “വന്തു കാൺ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒരുനാ ഏശു ഉടയാ പുറന്തു വളന്തെ നശരത്തുക്ക് വന്തെ. എപ്പണുമ്പോലെ ശബത്ത് നാ എകൂതാ പള്ളീൽ പോയി തെയ്വ വശനമെ വാശിക്കേക്ക് എന്തി നുണ്ണെ.
“ചെൻ കെലീലേലെ നശരത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ ഏശുതാൻ” ഒൺ മാനടവൻകാട് ചൊല്ലിയെ.
ഏശുവുക്ക് മിന്നുക്കും പുറക്കും നടന്തെ മാനടവൻകാട്, “താവീത് മകനുക്ക് ഓശന്നാ; കരുത്താവു നാമത്തിൽ വരിനവൻ മകിമപ്പടട്ടെ; മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം ഓശന്നാ” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
അന്നേരം വശിയരുകിൽ ഇരുന്തെ ഇരണ്ടു കുരുടരുകാട് ഏശു അം വശിയെ പോനതെ കേട്ട്, “കരുത്താവേ, താവീത് മകനേ, എങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടോണുമെ” ഒൺ ചരിയാനതാ കതറി കോന്ത് വുളിച്ചെ.
ഏശു ചെയ്യതെ കണ്ട് മാനടവൻകാട് എല്ലാരും അരിശുകപ്പട്ട് പറന്ത്, “ചെൻ താവീത് മകൻതാനീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അങ്ക് നശരത്ത് ഒണ്ണെ പട്ടണത്തിൽ പോയ് പിശച്ചെ. അകനെ, “അവനെ നശരായൻ ഒണ്ണെ പേരെ വുളിക്കും” ഒൺ ഏശുവെ ചൊല്ലി പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ വെളിയേത്തിയെ കാരിയം നടമായെ.
അബുറാകാം മകനാനെ താവീത് മകൻ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ വർളാട് ഇകനതാൻ: