7 നിങ്കെ വായാതിനവോളെ വോറേ ചാതിയേര് ചെയ്യിനതുവോലെ തിശനാത്തെ പേച്ചുകാടെ വായാതികിട്ടേ ഇരുപ്പാനില്ലെ; അകനെ ബൊകുനേരം ഒരേ കാരിയമെ വായാതിനതുനാലെ തങ്കെ വായാത്തുകയെ ഉടവുറെ തേവാതികാട് കോക്കും ഒൺ താൻ അവറെ നിനയ്ക്കിനത്.
ഏശു പിന്നേം അവറളെ വുട്ടുപോയ് മൂണാം വട്ടമും അം കാരിയമമേ ചൊല്ലി വായാതിയെ.
മേലോകത്തിലെ നിങ്കെ തകപ്പനെ തിക്കിനാത്തവേരാതാൻ ഇം കാരിയമെ തേടി പോനത്; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് ഇതെല്ലാം തേവയൊള്ളതൊൺ മേലോകത്തിലെ തകപ്പനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
ഒണ്ണാ അവൻ എകൂതൻ ഒൺ തിക്കിനൊണ്ടായതും അവറയെല്ലാം, “എപശോശിലെ അരത്തമീശ് തായ് നാമത്തുക്ക് മകത്തമൊണ്ടാകട്ടെ” ഒൺ മൊത്തമാ ചരിയാനതാ കുലവപ്പട്ടിയെ; ഇം കുലവയേ ഇരണ്ടു മണിക്കൂർ നീണ്ട് നുണ്ണെ.
ഏശു പുറകോടും പോയാലെ, “എൻ തകപ്പനേ, ഇം കറുമത്തിലെ കോപ്പീ ഏൻ കയ്യേലാതെ അത് നീങ്കുവെ കൂടാത്തൊണ്ണാ, നിൻ പിരിയംവോലെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ വായാതിയെ.
പിന്നെ അവൻ ഒരുത്തിനെ മില്ലോട്ടുക്ക് പോയ് കമുന്തു ബൂന്ത്, “എൻ തകപ്പനേ, ആയാ ഇം കറുമമെ എൻകാൽനുൺ മാത്തോണുമേ; ഒണ്ണിരുന്താലും എൻ ആശവോലെ നാത്തെ, നിൻ ആശവോലെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലി വായാതിയെ.
അവറെ ചൊന്നത്തുക്കും അവൻ വിലേ കൊടാതവോയേ ശവേക്ക് മില്ലോട് ചൊല്ലോണും; ശവെ ചൊന്നതാം കോളാതവോയെ അവൻ നമ്പിക്കെ നാത്താളും കരമെ പിരിക്കിനാവോലേം ഇരുക്കട്ടെ.