2 അന്നേരം അവൻ അവറാത്തുക്ക് പടിയ്‌ക്കെ വച്ചെ.
പിലിപ്പോശ് ഇം തെയ്‌വ വശനമപ്പേരേത്തി അവൻകാക്ക് ഏശുവിലെ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊല്ലി തുടയ്‌ങ്കെ.
അന്നേരം പത്തിരോശ് കുരവുട്ടത്, “തെയ്‌വം എല്ലാരാം ഒരേവോലതാൻ കാണത്.
ഏൻ കതയവോലെ നിങ്കകാൽ കുരവുടും; ഉലകമെ പടയ്‌ക്കിനത്തുക്കും മിന്നേയിരുന്തൊള്ളെ മറുമമെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് വെളിപ്പടുത്തി തരും ഒണ്ണൊള്ളെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ചൊല്ലിയെ വാത്തെ നടമാകേക്ക് ഇകനെ ഇടയായെ.
തെയ്‌വത്തിലെ നല്ലെ ചേതീക്കുചൂട്ടി ചങ്കിലീൽ കെട്ടപ്പട്ട് കിരിശ്‌ത്തുവിലെ പതവിക്കാറനായെ ഏൻ അം നല്ലെ ചേതിയെ കുരവുടിനതുവോലെ പേടിനാതെ കുരവുടുകേക്കും
പവുലോശ് കുരവുടുകേക്ക് തുടയ്‌ങ്കവോളെ കെല്ലിയോൻ എകൂതരുകാക്ക്, “എകൂതരാനവേരാളേ, ചെൻ വല്ലെ അന്നിയായമമോ വലിയെ കുത്തമമോ ചെയ്യതായപ്പെ നിങ്കെ കവലയെ കെവുനമാ കേട്ട് ഇരുപ്പനായെ.
മാനടവൻകാടെ കണ്ടതും ഏശു മീത്തിലെ മലേൽ ഓറിയിരുന്തെ. ശിശിയരുകാടും അവൻകാക്ക് വന്തെ.
