2 അവറാത്തുക്കു മില്ലോട് അവൻ ഉരുവം മാറിയാലെ അവൻ മുകറ് പെയ്തിലെ വെളിച്ചമ്പോലെ വിളങ്കുകേം തുണി പളപളക്കുകേം ചെയ്യെ.
അവൻ ഉരുവം മിന്നൽ വോലത്തതും അവൻ ഉടനടെ മഞ്ചിവോലെ വെൺമയാ വൊളുത്തുമിരുന്തെ.
ഏശു വായാതിയിരുന്തവോളെ അവൻ മുകറ് ഒരു ചയിശാകേം തുണി പെയ്തിലെ വെളിച്ചമ്പോലെ പളപളക്കുകേം ചെയ്യെ.
ചക്കിതി ഒള്ളെ വോറൊരു തൂതൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ. അവൻ മഞ്ചിയെ ചൂടീം തലേക്ക് തൊപ്പിയവോലെ വാനെ വില്ലെ വച്ചും മുകറ് പെയ്തുവോലേം കാൽ തീ തൂൺവോലേം ഒള്ളാതാൻ.
പിന്നെ ഏൻ വൻ വെള്ള കോയിമെ കട്ടിലാം അത്തിൽ ഒരാ ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ; അവനുക്ക് മില്ലോട് നുൺ വാനമും പൂമീം ഓടിമണ്ടിയേയെ; പിന്നെ അതുകാടെ കണ്ടതില്ലെ.
വശനം മനിശനിലെ ഉരുവത്തിൽ ഇരക്കമും ചത്തിയമും നുറഞ്ചവനായി നങ്കെ ഇടേൽ വന്ത് കുടിയിരുന്തെ. തകപ്പനിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ ഒണ്ണെ നിലേക്ക് അവനുക്ക് കിടച്ചെ മകിമയെ എങ്കെ കണ്ടെ.
ഇം പൂമിൽ ആരുക്കും ചപ്പി വൊളുക്കെ വയ്പ്പകൂടി കൂടാത്തവോലെ അവൻ തുണി പളപളക്കുകേം ചെയ്യെ.
“തകപ്പനേ, നീ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനവേരാ ഏൻ ഇരുക്കിനെ ഇടത്തിൽ എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കേക്കും ഉലകം പടയ്ക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ എൻകാൽ ആത്തിരമായ് ഇരുന്തനാലെ നീ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ മകത്തമെ കാൺമ്പേക്ക് ഏൻ ആശിക്കിനെ.
ആറു നാളോഞ്ച് ഏശു പത്തിരോശാം ആക്കോവാം അവൻ തമ്പി ഓകന്നാനാം കൂട്ടിയെടുത്ത് ഒരു ഊയൻ മലേക്ക് പോയെ. അവറെ അങ്ക് തങ്കവാട്ടിലേയിരുന്തെ.
അമ്പോളെ മോശേം ഏലിയാവും ഏശുവുകാൽ കുരവുടിനതായ് അം മൂണ് ശിശിയരുകാടും കണ്ടെ.