29 ഏശു വായാതിയിരുന്തവോളെ അവൻ മുകറ് ഒരു ചയിശാകേം തുണി പെയ്തിലെ വെളിച്ചമ്പോലെ പളപളക്കുകേം ചെയ്യെ.
അവറാത്തുക്കു മില്ലോട് അവൻ ഉരുവം മാറിയാലെ അവൻ മുകറ് പെയ്തിലെ വെളിച്ചമ്പോലെ വിളങ്കുകേം തുണി പളപളക്കുകേം ചെയ്യെ.
പിന്നെ ഏൻ വൻ വെള്ള കോയിമെ കട്ടിലാം അത്തിൽ ഒരാ ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ; അവനുക്ക് മില്ലോട് നുൺ വാനമും പൂമീം ഓടിമണ്ടിയേയെ; പിന്നെ അതുകാടെ കണ്ടതില്ലെ.
കൂട്ടമിട്ടവേരാ തേവാനോശെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കവോളെ അവൻ മുകറ് തെയ്വ തൂതരുകാട് മുകറുവോലിരുക്കിനതെ കണ്ടെ.
വശനം മനിശനിലെ ഉരുവത്തിൽ ഇരക്കമും ചത്തിയമും നുറഞ്ചവനായി നങ്കെ ഇടേൽ വന്ത് കുടിയിരുന്തെ. തകപ്പനിലെ ഒരേ ഒരു മകൻ ഒണ്ണെ നിലേക്ക് അവനുക്ക് കിടച്ചെ മകിമയെ എങ്കെ കണ്ടെ.
അത്തുക്ക് പുറകോട് ഇരണ്ടു ശിശിയര് എരുശലേമിൽ നുൺ കൂറാക്ക് പോയവോളെ ഏശു വോറേ പുറവിയാ അവറാത്തുക്കു വെളിവായെ.
മാനടവൻകാട് രാടിപിരാടിയവോളെ ഏശുവും രാടിപിരാടിയെ. അവൻ വായാതിയവോളയേ വാനം തുറന്ത്,
ഒണ്ണാ അവൻ പലവട്ടമും ആരും നാത്താൻ പോയി വായാതികിട്ടേ ഇരുന്തെ.
അക്കാലത്തിൽ ഒരുനാ വായാതുവച്ചൂട്ടി ഏശു ഒരു മലേക്ക് ഓറിപ്പോയെ. അൻ റാവ് വുടീനതുവരേക്ക് തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിയിരുന്തെ.
ഒരുനാ ഏശു തൻബാട്ടിൽ വായാതിയിരുന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് അവൻകാക്ക് വന്തെ. ഏശു അവറകാക്ക്, “ഏൻ ആരൊൺനേ മാനടവൻകാട് ചൊന്നത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
പെട്ടൊൺ ഇരണ്ടാണാ വെളിപ്പട്ട് അവൻകാൽ കുരവുട്ടെ; അവറെ മോശേം ഏലിയാവും താൻ.