28 അവൻ ഏശുവെ കണ്ടവോളെ വലിയതാ വുളിച്ച് കാലുക്ക് ബൂന്ത്, “ഏശുവേ, വലിയവനാനെ തെയ്വ മകനേ, എനക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? എന്നെ അലക്കശ്ശിയാതേൻ ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ഇരക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ ഇകനെ, “തെയ്വ മകനേ, എങ്കാക്കും നിനക്കും മത്തും എന്തൻ കാരിയം? നേരത്തുക്ക് മിന്നേ എങ്കളെ അലക്കശ്ശിക്കേക്ക് വന്തതീ?” ഒൺ കതറി ചരിയാനതാ വുളിച്ച് കേട്ടെ.
പാപമെ ചെയ്യെ തൂതരുകാടെ തെയ്വം തണ്ടനേൽ നുൺ മാത്തി നുറുത്താതെ അവറളെ നായമെ ഇടുകേക്കുചൂട്ടി ഇരുട്ടറേൽ ചങ്കിലീൽ ഇട്ടുവച്ചിരുക്കിനെ.
അവറളെ വഞ്ചനെ ചെയ്യെ പിശാശെ ചീവാതീം നരി പലകപ്പാട്ടുകാറനും കിടക്കിനെ കെന്തകെ തീ പൊയ്യനുക്ക് ഉന്തിയിട്ടാകും; അവറെ എണ്ണേക്കും റാപ്പകൽ വൻ ചിക്കയടയും.
പാപമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം ഉരുമൻ മകൻതാൻ. എന്തൊണ്ണാ ഉരുമൻ മിന്നേപ്പുടിച്ച് പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ. ഉരുമൻ ചെയ്യിനെ കാരിയമെ നാതയാക്കുവച്ചൂട്ടിതാൻ തെയ്വ മകൻ വെളിപ്പട്ടത്.
തെയ്വം ഒരാമട്ടും താൻ ഒൺ നീ നമ്പിനതീ? ഇല്ലേയ്; ചാവറുകാടും അകനയേതാൻ നമ്പുകേം നടിയ്ങ്കി പേടിക്കേം ചെയ്യിനെ.
അവൻ കരേകത്തിൽ ഉറങ്കിയവോളെ ബൊകുനാളായ് മുനി പുടിച്ചിരുന്തെ ഒരു മനിശൻ പട്ടണത്തിൽ നുൺ അവൻകാക്ക് എതിർപ്പട്ടു വന്തെ. അവൻ ബൊകുനാളായ് കൂരേക്കുകൂടി പോകാതെ വിടവിടയാ ചാവർപ്പതീൽ താൻ കിടന്തു നടക്കുമത്.
ഏശു അം മനിശനിലൊള്ളെ മുനീകാക്ക് അവനെ വുട്ടുപോകേക്ക് തിട്ടമിട്ടനാലതാൻ അവൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയത്. ഇം ചുത്തം നാത്തെ മുനി ബൊകാലമായ് അവനേത്തിൽ നുണ്ണിരുന്തെ; അവനെ ചങ്കിലീലും വിലങ്കിലും കെട്ടിയിട്ട് വന്തപ്പണും അവൻ അതയെല്ലാം ഉടച്ചും പൂച്ചും ഒറിഞ്ചാമെ. മുനി അവനെ കാനത്തുക്ക് മുടുക്കി വുടുക്കുകേം ചെയ്മെ.