7 അതുനാലെ നിൻകാക്ക് വരുകേക്കും ഏൻ ഓകമൊള്ളവൻ ഒൺ എനക്ക് തോണതില്ലെ. നീ ഒരു വാക്കെ ചൊല്ലിയാ എൻ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചുകം കിടച്ചോകും.
ഇതെ കണ്ട് അങ്ക് ഇരുന്തവേരാ ഒത്തേ അരണ്ടോൺ, “അമ്മച്ചേ, ഇതെന്തൻ വാക്കുകാട്? മുനികാട്ടുകാൽ അതികാരമായും ചക്കിതിയോടേം കൽപ്പിക്കുകേം അതുകാട് പുറത്തുക്ക് വരുകേം ചെയ്യിനെ” ഒൺ തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
ഇതെ കണ്ടോൺ അവറെ അരണ്ടാലെ, “അമ്മച്ചേ, ഇതെന്തൻ പുതുവൻ ഉവതേശം? മുനികൂടി അവൻ ചൊല്ലെ കോക്കിനെ” ഒൺ തങ്കളേ കുരവുട്ടെ.
ഏശു കയ്യെ നീട്ടി അവനെ തൊട്ട്, “എനക്ക് മനശൊള്ളെ; നീ ചുത്തമൊള്ളവനാക്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അപ്പണേ അം നോയാളീക്കിരുന്തെ കട്ടച്ചീക്ക് മാറി ചുത്തമായെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറെ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ; കൂരേകാൽ ആയവോളെ പട്ടാളത്തലവൻ ഉടയാ ഇണങ്കരെ ഏശുവുകാക്ക് കടത്തിവുട്ട്, “കരുത്താവേ, നീ വരുത്തപ്പടാതെ; നീ എൻ കൂരയകത്തുക്ക് വരുകേക്ക് ഏൻ ഓകം നാത്താ.
ഏനും അതികാരത്തിലെ വരുതീക്ക് നിക്കിനാതാൻ; എൻ വരുതീലും പടയാളികെ ഇരുക്കിനെ; ഒരാകാൽ പോ ഒൺ ചൊല്ലിയാ പോനെ; ഒരാകാൽ വര് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അവൻ വരുകേം ചെയ്യിനെ; എൻ പണ്ണക്കാറൻകാൽ, അതെ ചെയ് ഒൺ ചൊല്ലിയാ അവൻ അതെ ചെയ്കേം ചെയ്യിനെ” ഒണ്ണും ചൊല്ലെ വച്ചെ.